Napomnienie do posłuszeństwa zwierzchności
1 Przypominaj im, aby zwierzchnościom i władzom poddani i posłuszni byli, gotowi do wszelkiego dobrego uczynku,
2 Aby o nikim źle nie mówili, nie byli kłótliwi, ale ustępliwi, okazujący wszelka łagodność wszystkim ludziom.
3 Bo i my byliśmy niegdyś nierozumni, niesforni, błądzący, poddani pożądliwości i rozmaitym rozkoszom, żyjący w złości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący siebie nawzajem.
4 Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga,
5 Zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego,
6 Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego,
7 Abyśmy, usprawiedliwieni łaską jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca.
8 Prawdziwa to mowa i chcę, abyś ty przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi.
9 A głupich rozpraw i rodowodów, i sporów, i kłótni o zakon unikaj; są bowiem nieużyteczne i próżne.
10 A człowieka, który wywołuje odszczepieństwo, po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj,
11 Wiedząc, że jest on przewrotny i grzeszy, i sam na siebie wyrok wydaje.
Końcowe polecenia i pozdrowienia
12 Gdy przyślę do ciebie Artemasa albo Tychikusa, staraj się spiesznie przybyć do mnie do Nikopolis, gdyż tam postanowiłem przezimować.
13 Wypraw spiesznie w drogę Zenasa, zakonoznawcę, i Apollosa i dołóż starań, aby im niczego nie brakowało.
14 A niech się i nasi uczą celować w dobrych uczynkach, aby zaspokajać palące potrzeby, żeby nie byli nieużyteczni.
15 Pozdrawiają cię wszyscy, którzy są ze mną. Pozdrów tych, którzy nas miłują w wierze. Łaska niech będzie z wami wszystkimi. Amen.
Віра і діла
1 Нагадуй їм, щоб корилися начальникам [і] владі, аби слухалися і були готові на всяке добре діло,
2 щоб нікого не зневажали, не були сварливі, а тихі, виявляючи повну лагідність до всіх людей.
3 Адже колись і ми були нерозумними, непокірними, які заблудили і стали рабами різних пожадань і насолод, живучи в злобі й заздрощах, були ненависні та ненавиділи одне одного.
4 Коли ж з’явилася благодать і любов до людей нашого Спасителя – Бога,
5 Він нас спас не з причини праведних учинків, які ми вчинили, але зі Своєї милості через купіль відродження та оновлення Святим Духом,
6 Якого вилив на нас щедро через Ісуса Христа – нашого Спасителя,
7 щоб, оправдавшись Його благодаттю, ми надією стали спадкоємцями вічного життя.
8 Вірне слово, і я бажаю, аби на цьому ти наполягав, щоб ті, які повірили в Бога, дбали про добрі діла. Це корисно й добре для людей.
9 А нерозумні дослідження, родоводи, суперечки і сварки про Закон оминай, бо вони некорисні й марні.
10 Людину‑єретика після першого й другого напоумлення оминай,
11 знаючи, що повністю зіпсутий і грішить, засуджуючи самого себе.
Закінчення
12 Коли пошлю до тебе Артема або Тихика, поспіши прийти до мене в Никополь, бо там я вирішив перезимувати.
13 Законника Зину й Аполлоса дбайливо випровадь, аби їм нічого не забракло.
14 Хай і наші вчаться дбати про добрі діла в нагальних потребах, щоб не були безплідні.
15 Вітають тебе всі ті, хто зі мною. Привітай тих, котрі люблять нас у вірі. Благодать з усіма вами! [Амінь].