Ufna modlitwa w ciężkiej niedoli
1 Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy.
2 W tobie, Panie, szukałem schronienia,
Obym nigdy nie doznał wstydu!
Przez sprawiedliwość swoją wybaw mnie!
3 Nakłoń ku mnie ucho swoje,
Śpiesznie ocal mnie!
Bądź mi skałą obronną, grodem warownym, by mnie wybawić!
4 Boś Ty skałą moją i twierdzą moją,
Przez wzgląd na imię twoje będziesz mnie prowadził i wiódł!
5 Wyciągnij mnie z sieci, którą zastawili na mnie,
Boś ty schronieniem moim.
6 W ręce twoje polecam ducha mego,
Odkupiłeś mnie, Panie, Boże wierny.
7 Nienawidzisz tych, którzy czczą marne bałwany,
Ja jednak ufam Panu.
8 Raduję się i weselę łaską twoją.
Gdyż wejrzałeś na niedolę moją,
Poznałeś utrapienie duszy mojej.
9 Nie wydałeś mnie w ręce nieprzyjaciela,
Postawiłeś nogi moje na miejscu szerokim.
10 Zmiłuj się nade mną, Panie, bom jest uciśniony!
Zmętniało od zgryzoty oko moje, dusza i wnętrzności moje.
11 Bo życie moje upływa w boleści,
A lata moje w westchnieniach,
Siła moja słabnie z powodu winy mojej,
A kości moje usychają.
12 Stałem się pośmiewiskiem
Dla wszystkich wrogów moich,
Zwłaszcza dla sąsiadów moich,
I postrachem dla znajomych moich;
Ci, co mnie widzą na ulicy, uciekają ode mnie.
13 Wymazany jestem z pamięci jak umarły,
Jestem jak rozbite naczynie.
14 Słyszę bowiem, jak wielu mnie obmawia,
Strach czai się wokoło, kiedy razem naradzają się przeciwko mnie,
Spiskują, aby odebrać mi życie.
15 Ale ja tobie ufam, Panie!
Mówię: Tyś Bogiem moim.
16 W ręku twoim są losy moje,
Ocal mnie z rąk nieprzyjaciół i prześladowców moich!
17 Rozjaśnij oblicze swoje nad sługą swoim,
Wybaw mnie w łasce swojej!
18 Panie! Niech nie doznam wstydu dlatego, że ciebie wzywałem,
Niech doznają wstydu bezbożni,
Niech zamilkną pogrążając się w otchłani.
19 Niech oniemieją kłamliwe wargi,
Co o sprawiedliwym mówią zuchwale w wyniosłości i pogardzie!
20 Jak wielka jest dobroć twoja,
Którą zachowałeś dla tych, którzy się ciebie boją,
Którą wobec ludzi okazałeś tym, którzy ufają tobie!
21 Ochraniasz ich pod osłoną oblicza twojego przed przewrotnością ludzi,
Ukrywasz ich w namiocie przed kłótliwymi językami.
22 Błogosławiony niech będzie Pan,
Gdyż okazał mi cudowną łaskę swoją w warownym grodzie.
23 A ja rzekłem w niepokoju swoim:
Zostałem odtrącony sprzed oczu twoich.
Zaiste, wysłuchałeś głosu błagania mego,
Kiedy wołałem do ciebie.
24 Miłujcie Pana wszyscy wierni jego!
Pan strzeże wiernych,
A wyniosłemu odpłaca tak jak zasługuje.
25 Bądźcie mocni! A serce wasze niech będzie dzielne,
Wy wszyscy, którzy macie nadzieję w Panu.
Псалом 31
1 Диригентові. Псалом Давида.
2 Господи, на Тебе я покладаюсь, тому не дай мені осоромитись повіки. Визволь мене в Своїй справедливості.
3 Нахили до мене Своє вухо, поспіши на мій порятунок! Будь для мене оборонною Скелею, Притулком, неприступною Твердинею, задля мого порятунку.
4 Бо Ти моя Скеля і моє Пристановище, тож задля Свого Імені Ти провадь мене й опікуйся мною.
5 Ти виведеш мене з пастки, яку таємно поставили для мене, бо Ти мій Притулок.
6 У Твої руки віддаю свого духа. Ти викупив мене, Господи, Боже правди.
7 Я ненавиджу тих, що покладаються на марнолюбство. Я ж надію покладаю на Господа.
8 Я радію й веселюся Твоєю милістю, адже Ти зглянувся на моє приниження і розумієш смуток душі моєї;
9 Ти не видав мене в руки ворога, а поставив мої ноги на просторому місці.
10 Помилуй мене, Господи, бо я пригнічений. Виснажені від журби мої очі, моя душа і тіло моє.
11 Моє життя минає в смутку, а мої роки – в стогнанні. Через моє беззаконня слабне сила моя, виснажуються мої кості.
12 Я став посміховиськом для всіх моїх ворогів, а особливо для моїх сусідів, і страховиськом для моїх знайомих; коли вони бачать мене на вулиці, то втікають від мене.
13 Я забутий ними, наче померлий, викинутий з серця, як розбитий глечик.
14 Я чую наклепи багатьох, звідусіль погрози, коли вони разом змовляються проти мене, маючи намір відібрати моє життя.
15 Але я на Тебе, Господи, покладаюсь і кажу: Ти – мій Бог!
16 У Твоїх руках моя доля. Врятуй мене від рук моїх ворогів, що мене переслідують.
17 Засяй світлом Свого обличчя на Твого раба, спаси мене у Своєму милосерді.
18 Господи, не дай мені осоромитись, адже я кличу до Тебе. Нехай осоромляться нечестиві й замовкнуть у шеолі.
19 Нехай заніміють обманливі уста, які зухвало зі зневагою наговорюють на праведника.
20 Яка ж велика Твоя доброта, яку Ти приготував для тих, що Тебе шанують та на Тебе покладаються, і виявляєш її перед усіма людськими нащадками.
21 Ти охороняєш їх від людської мінливості в надійному місці Своєї присутності; Ти захистиш їх в укритті від лихих язиків.
22 Благословенний Господь, Який виявив до мене Свою дивовижну милість в укріпленому місті!
23 А я ж говорив у своєму занепокоєнні: Я відкинутий з-перед Твоїх очей. Однак Ти почув голос мого благання, коли я волав до Тебе.
24 Любіть Господа, всі святі Його, адже Господь оберігає вірних, а зарозумілим відплачує з надлишком.
25 Тож усі, котрі надієтесь на Господа, будьте мужніми, і нехай буде сміливим ваше серце!