Jezus najwyższym kapłanem na wzór Melchisedeka
1 Ten to Melchisedek, król Salemu, kapłan Boga Najwyższego, który wyszedł na spotkanie Abrahama, gdy wracał po rozgromieniu królów, pobłogosławił mu,
2 Abraham zaś dał mu dziesięcinę ze wszystkiego. Imię jego znaczy najpierw król sprawiedliwości, następnie zaś król Salemu, to jest król pokoju.
3 Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie mający ani początku dni, ani końca życia, lecz podobny do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze.
4 Patrzcie tedy, jak wielki jest ten, któremu nawet patriarcha Abraham dał dziesięcinę z najlepszego łupu.
5 Wprawdzie i ci, którzy są z synów Lewiego, a otrzymują urząd kapłański, mają nakaz zgodnie z zakonem pobierać dziesięcinę od ludu, to jest od braci swoich, chociaż i oni wywodzą się z rodu Abrahama;
6 Ale tamten, który nie wywodził od nich swego rodu, otrzymał dziesięcinę od Abrahama i pobłogosławił temu, który miał obietnicę.
7 A rzecz to jest bezsporna, że mniejszy od większego otrzymuje błogosławieństwo.
8 W jednym wypadku biorą dziesięcinę śmiertelni ludzie, w drugim ten, o którym złożono świadectwo, że żyje.
9 I jeśli tak można powiedzieć, w osobie Abrahama i Lewi, który pobiera dziesięcinę, dał dziesięcinę;
10 Był bowiem jeszcze w lędźwiach praojca swego, gdy Melchisedek wyszedł na jego spotkanie.
Wyższość kapłaństwa Chrystusowego nad kapłaństwem lewickim
11 Gdyby zaś doskonałość była osiągalna przez kapłaństwo lewickie, a wszak w oparciu o nie otrzymał lud zakon, to jaka jeszcze była potrzeba ustanawiać innego kapłana według porządku Melchisedeka, zamiast pozostać przy porządku Aarona?
12 Skoro bowiem zmienia się kapłaństwo, musi też nastąpić zmiana zakonu.
13 Bo ten, do którego odnosi się ta mowa, należał do innego plemienia, z którego nikt nie służył ołtarzowi.
14 Wiadomo bowiem że Pan nasz pochodził z plemienia Judy, o którym Mojżesz nic nie powiedział, co się tyczy kapłanów.
15 A staje się to jeszcze bardziej rzeczą oczywistą, jeśli na podobieństwo Melchisedeka powstaje inny kapłan,
16 Który stał się nim nie według przepisów prawa, dotyczących cielesnego pochodzenia, ale według mocy niezniszczalnego życia.
17 Bo świadectwo opiewa:
Tyś kapłanem na wieki
Według porządku Melchisedeka.
18 A przeto poprzednie przykazanie zostaje usunięte z powodu jego słabości i nieużyteczności,
19 Gdyż zakon nie przywiódł niczego do doskonałości z drugiej zaś strony wzbudzona zostaje lepsza nadzieja, przez którą zbliżamy się do Boga.
20 A stało się to nie bez złożenia przysięgi. Tamci bowiem zostali kapłanami bez przysięgi,
21 Natomiast Ten został nim na podstawie przysięgi tego, który do niego mówi:
Przysiągł Pan i nie pożałuje,
Tyś kapłanem na wieki.
22 O ileż lepszego przymierza stał się Jezus poręczycielem!
23 Tamtych kapłanów było więcej, gdyż śmierć nie pozwalała im pozostawać w urzędzie;
24 Ale Ten sprawuje kapłaństwo nieprzechodnie, ponieważ trwa na wieki.
25 Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi.
26 Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od, grzeszników i wywyższonego nad niebiosa;
27 Który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu; uczynił to bowiem raz nazawsze, gdy ofiarował samego siebie.
28 Albowiem zakon ustanawia arcykapłanami ludzi, którzy podlegają słabościom, lecz słowo przysięgi, która przyszła później niż zakon, ustanowiło Syna doskonałego na wieki.
Мелхиседек – прообраз Христа
1 Адже цей Мелхиседек, цар Салимський, священик Бога Всевишнього, зустрів Авраама, коли той повертався з бою з царями, і благословив його.
2 Авраам же виділив йому десятину з усього; він, ім’я якого насамперед означає «цар праведності», потім уже «цар Салимський», тобто «цар миру», –
3 без батька, без матері, без родоводу, не має ані початку днів, ані кінця життя; він – подібний до Божого Сина – назавжди залишається священиком.
4 Бачите, який великий той, кому патріарх Авраам дав десятину з найкращої здобичі !
5 Ті з синів Левія, які одержують священство, мають заповідь за Законом: брати десятину від людей, тобто від своїх братів, хоч і вони з роду Авраама.
6 А той, хто не був з їхнього роду, взяв десятину від Авраама і поблагословив того, котрий мав обітниці.
7 Без жодного заперечення: менше благословляється більшим.
8 Отже, тут десятини одержують смертні люди, а там – Той, про кого засвідчено, що Він живий.
9 Тож, так би мовити, і Левій, який бере десятини, дав через Авраама десятину,
10 оскільки він ще не народився від батька, коли його зустрів Мелхиседек.
11 Отже, якби досконалість була через левітське священство, адже через нього народ одержав Закон, то чому мав з’явитися ще інший Священик за чином Мелхиседека, а не названий за чином Аарона?
12 Це тому, що зі зміною священства потрібно, щоби змінився і Закон.
13 Адже Той, про Кого йде мова, належав до іншого племені, з якого ніхто не мав участі в жертовнику.
14 Бо ж відомо, що наш Господь походив від Юди, а про це плем’я Мойсей нічого не говорив щодо священства.
15 Це стає ще яснішим, коли за подобою Мелхиседека з’являється інший Священик,
16 Який став таким не за Законом тілесної заповіді, а за силою незнищенного життя.
17 Тому що є свідчення: Ти – Священик навіки за чином Мелхиседека.
Ісус – запорука кращого Завіту
18 Отже, попередня заповідь скасовується через її немічність і некорисність,
19 бо Закон нічого не вдосконалив, тож нововведене – краща надія, якою ми наближаємося до Бога.
20 І оскільки це не без клятви, бо ті стали священиками без клятви, –
21 Цей же – з клятвою Того, Хто до Нього каже: Поклявся Господь і не розкається, що Ти – Священик навіки [за чином Мелхиседека], –
22 то настільки й Ісус став запорукою кращого Завіту.
23 Крім того, тих священиків було багато, оскільки смерть не давала залишатися їм,
24 а Цей, перебуваючи вічно, має священство нескінченне.
25 Тому, будучи завжди живим, Він може завжди спасати тих, хто приходить до Бога через Нього, аби заступатися за них.
26 Такого потрібно було нам Первосвященика: святого, невинного, непричетного до зла, відділеного від грішників, вищого за небо.
27 Він не має потреби щодня, як первосвященики, приносити жертви, – спочатку за Свої гріхи, а потім за гріхи народу, бо Він це зробив один раз, принісши Самого Себе.
28 Адже Закон велів наставляти первосвящениками людей, які мають немочі, а слово клятви, що після Закону, настановило навіки досконалого Сина.