Ofiara Chrystusa przewyższa ofiary starotestamentowe
1 Albowiem zakon, zawierając w sobie tylko cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, nie może w żadnym razie przez te same ofiary, nieprzerwanie składane rok w rok, przywieść do doskonałości tych, którzy z nimi przychodzą.
2 Bo czyż nie zaprzestanoby ich składać, gdyby ci, co je składają, nie mieli już żadnej świadomości grzechów, gdy raz zostali oczyszczeni?
3 Przeciwnie, one właśnie przywodzą na pamięć grzechy co roku.
4 Jest bowiem rzeczą niemożliwą, aby krew wołów i kozłów mogła gładzić grzechy.
5 Toteż, przychodząc na świat, mówi:
Nie chciałeś ofiar krwawych i darów,
Aleś ciało dla mnie przysposobił;
6 Nie upodobałeś sobie w całopaleniach i ofiarach za grzechy.
7 Tedy rzekłem: Oto przychodzę,
Aby wypełnić wolę twoją, o Boże,
Jak napisano o mnie w zwoju księgi.
8 Najpierw mówi: Nie chciałeś i nie upodobałeś sobie ofiar krwawych i darów, i całopaleń, i ofiar za grzechy, które przecież bywają składane według zakonu;
9 Potem powiada: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją. Znosi więc pierwsze, aby ustanowić drugie;
10 Mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.
11 A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów;
12 Lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej,
13 Oczekując teraz, aż nieprzyjaciele jego położeni będą jako podnóżek stóp jego.
14 Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni.
15 Poświadcza nam to również Duch Święty; powiedziawszy bowiem:
16 Takie zaś jest przymierze, jakie zawrę z nimi
Po upływie owych dni, mówi Pan:
Prawa moje włożę w ich serca i na umysłach ich wypiszę je,
17 Dodaje: A grzechów ich i ich nie prawości nie wspomnę więcej.
18 Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam nie ma już ofiary za grzech.
Zachęta i ostrzeżenie
19 Mając więc, bracia, ufność, iż przez krew Jezusa mamy wstęp do świątyni
20 Drogą nową i żywą, którą otworzył dla nas poprzez zasłonę, to jest przez ciało swoje,
21 Oraz kapłana wielkiego nad domem Bożym,
22 Wejdźmy na nią ze szczerym sercem, w pełni wiary, oczyszczeni w sercach od złego sumienia i obmyci na ciele wodą czystą;
23 Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo wierny jest Ten, który dał obietnicę;
24 I baczmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków,
25 Nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża.
26 Bo jeśli otrzymawszy poznanie prawdy rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzechy,
27 Lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników.
28 Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków;
29 O ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!
30 Znamy przecież tego, który powiedział: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę; oraz: Pan sądzić będzie lud swój.
31 Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.
Napomnienie do dalszej wytrwałości
32 Przypomnijcie sobie dni poprzednie, kiedy po swym oświeceniu wytrwaliście w licznych zmaganiach z utrapieniami,
33 Czy to, gdy byliście wystawieni publicznie na zniewagi i udręki, czy też, gdy wiernie staliście przy tych, z którymi się tak obchodzono.
34 Cierpieliście bowiem wespół z więźniami i przyjęliście z radością grabież waszego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majętność lepszą i trwałą.
35 Nie porzucajcie więc ufności waszej, która ma wielką zapłatę.
36 Albowiem wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę Bożą, dostąpili tego, co obiecał.
37 Bo jeszcze tylko mała chwila,
A przyjdzie Ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał;
38 A sprawiedliwy mój z wiary żyć będzie;
Lecz jeśli się cofnie, nie będzie dusza moja miała w nim upodobania.
39 Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się cofają i giną, lecz z tych, którzy wierzą i zachowują duszę.
Прообраз майбутніх благ
1 Адже Закон, маючи тінь майбутніх благ, а не сам образ речей, не може ніколи тими самими жертвами, які щороку постійно приносяться, зробити досконалими тих, які приходять.
2 Інакше вони перестали б приноситися, бо в тих, які здійснюють служіння і які раз очистилися, не було би більше жодного усвідомлення гріхів.
3 Але в них – щорічне нагадування про гріхи,
4 оскільки неможливо, щоб кров телят і козлів усувала гріхи.
5 Тому, входячи у світ, Він каже: Жертв і приношень Ти не схотів, але Ти підготував Мені тіло.
6 Всепалення і жертви за гріх Тобі не до вподоби.
7 Тоді Я сказав: Ось іду, – на початку книги написано про Мене, – щоб виконати, Боже, Твою волю.
8 Сказавши спочатку, що ні жертв, ні приношень, ні всепалень за гріхи, які приносяться, згідно із Законом, – не забажав Ти і не вподобав Собі,
9 а потім додав: Ось іду, щоб виконати волю Твою. Він скасовує перше, щоби поставити друге.
10 Згідно з цією волею ми освячені одноразовим принесенням тіла Ісуса Христа.
11 І кожний священик стояв щоденно на служінні, аби багато разів приносити ті самі жертви, які ніколи не можуть усунути гріхів.
12 Він же, принісши один раз жертву за гріхи, назавжди сів праворуч Бога,
13 далі очікуючи, доки Його вороги не будуть покладені до підніжка Його ніг.
14 Адже одним принесенням Він назавжди вдосконалив тих, які освячуються.
15 Свідчить нам і Дух Святий, згідно зі сказаним:
16 Оце Завіт, який Я укладу з ними по тих днях, – говорить Господь, – дам Мої Закони в їхні серця і запишу їх у їхній розум,
17 і більше не згадаю їхніх гріхів та їхнього беззаконня!
18 А де є прощення їх, там вже немає приношення за гріх.
Нова жива дорога
19 Тому, брати, маючи відвагу входити до святині через кров Ісуса –
20 новою і живою дорогою, яку Він відкрив нам через завісу, тобто через Своє тіло, –
21 і маючи Великого Священика в Божому домі,
22 приступаймо з щирим серцем, у повноті віри, очистивши серця від недоброго сумління, обмивши тіла чистою водою.
23 Непохитно тримаймося визнання надії, адже вірний Той, Хто обіцяв.
24 Будьмо уважні один до одного, заохочуймо до любові та добрих діл;
25 не залишаймо своїх зібрань, як то деякі ввели у звичку, але заохочуймо один одного, і тим більше, чим більше бачите, що наближається день.
Не зневажити Духа благодаті
26 Адже коли ми добровільно грішимо після того, як одержали пізнання істини, то за гріхи немає більше жертви,
27 а є якесь страшне очікування суду і палаючого вогню, що має пожерти противників.
28 Як хто відрікся Закону Мойсея, той без милосердя гине при двох або трьох свідках.
29 Зважте, наскільки суворішого покарання заслужить той, хто потоптав Божого Сина, хто не пошанував крові Завіту, якою освятився, хто зневажив Духа благодаті?
30 Ми знаємо Того, Хто сказав: У Мене – помста, і Я відплачу, – [говорить Господь]. І знову: Господь судитиме Свій народ.
31 Страшно попасти в руки Живого Бога!
32 Тож згадуйте минулі дні, коли ви, просвітившись, витерпіли великий подвиг страждань:
33 або будучи виставленими на посміховисько та знущання, або ж як спільники тих, які опинилися в такому становищі.
34 Адже ви терпіли разом із в’язнями, з радістю приймали розграбування вашого майна, знаючи, що маєте для себе краще і вічне майно [на небі].
35 Тому не залишайте вашої відваги, оскільки вона варта великої нагороди.
36 Вам потрібна терпеливість, щоб виконати Божу волю і одержати обітницю.
37 Адже ще трохи, дуже недовго – і прийде Той, Хто йде, – і не забариться.
38 Праведний Мій житиме вірою, а коли відступить, то Моя душа не матиме вподобання в ньому.
39 Ми ж не з тих, які відступають на загибель, але з тих, які вірять для спасіння душі.