Pojednanie Ezawa z Jakubem
1 A gdy Jakub podniósł oczy swoje, zobaczył, że Ezaw nadchodzi a z nim czterystu mężów. Rozdzielił więc dzieci pomiędzy Leę, Rachelę i dwie służące.
2 Na przedzie ustawił służące wraz z ich dziećmi, Leę z jej dziećmi za nimi, Rachelę zaś z Józefem na końcu.
3 Sam natomiast poszedł przed nimi i pokłonił się siedem razy aż do ziemi, zanim zbliżył się do brata swego.
4 Ezaw wybiegł naprzeciw niego, objął go, rzucił mu się na szyję i ucałował go; i rozpłakali się.
5 A gdy Ezaw podniósł oczy i ujrzał żony i dzieci, rzekł: A ci kim są dla ciebie? Odpowiedział: To dzieci, którymi Bóg łaskawie obdarzył sługę twego.
6 Potem przybliżyły się służące z dziećmi swymi i pokłoniły się.
7 Przybliżyła się też Lea z dziećmi swymi i pokłoniły się, potem przybliżył się Józef i Rachela i pokłonili się.
8 A Ezaw rzekł: Co ma znaczyć cały ten twój obóz, który spotkałem? I odpowiedział: Chcę zdobyć życzliwość pana mego.
9 Wtedy rzekł Ezaw: Ja mam dosyć, bracie mój, zatrzymaj sobie to, co twoje.
10 Rzekł Jakub: O, nie! Proszę cię, jeślim zdobył życzliwość twoją, przyjmij dar mój ode mnie, bo oglądałem oblicze twoje, jak się ogląda oblicze Boga i przyjąłeś mnie łaskawie.
11 Przyjmij, proszę, upominek mój, który ci złożyłem, gdyż Bóg był mi łaskawy i mam wszystko! A gdy usilnie nalegał na niego, przyjął.
12 A potem rzekł: Ruszajmy w drogę i chodźmy, a ja pójdę z tobą.
13 Odpowiedział mu Jakub: Pan mój wie, że dzieci są jeszcze wątłe, muszę też mieć wzgląd na owce i krowy, które karmią młode. Jeśli popędzi się je przez jeden dzień, zginie całe stado.
14 Niech pan mój jedzie naprzód przed sługą swoim, a ja będę ciągnął powoli, w miarę jak nadąży bydło, które jest przede mną, i jak nadążą dzieci, aż dojdę do pana mego do Seiru.
15 Wtedy rzekł Ezaw: Pozwól tedy, że zostawię z tobą kilku z moich ludzi. A on odpowiedział: Po cóż to? Bylem tylko zdobył życzliwość pana mego.
16 Tego dnia udał się Ezaw w drogę powrotną do Seiru,
17 A Jakub wyruszył do Sukkot i zbudował sobie dom, a dla stad swoich wystawił szałasy. Dlatego nazwano to miejsce Sukkot.
18 Na koniec dotarł Jakub szczęśliwie po powrocie z Paddan-Aram do miasta Sychem w ziemi kanaanejskiej i rozbił obóz pod miastem,
19 Kupiwszy za sto srebrników od synów Chamora, ojca Sychema, część pola, na którym rozbił swój namiot.
20 Tam też postawił ołtarz i nazwał go: Bóg jest Bogiem Izraela.
Зустріч Якова з Ісавом
1 Підвівши свої очі, Яків побачив: ось наближається Ісав, а з ним чотириста чоловіків. Тож він поділив дітей між Лією, Рахиллю та обома їхніми служницями.
2 Після чого поставив невільниць і їхніх дітей спереду, за ними Лію з її дітьми, і останніми Рахиль з Йосифом.
3 Сам же пройшов вперед і став перед усіма ними. Перш ніж наблизився до свого брата, він сім разів вклонився до землі.
4 Ісав побіг йому назустріч, обняв його, впав йому на шию і поцілував його. Вони обидва заплакали.
5 Підвівши свої очі і побачивши жінок і дітей, Ісав запитав: Хто вони тобі? Той відповів: Діти, якими Бог обдарував твого слугу.
6 Тож підійшли невільниці зі своїми дітьми і вклонилися.
7 Підійшла Лія зі своїми дітьми і теж вклонилися, а наостанок наблизились Йосиф з Рахиллю, і вклонилися також .
8 А що це були за табори, – запитав Ісав , – які я раніше зустрів? Яків же відповів: Це щоб знайти милість в очах мого володаря.
9 Та Ісав сказав: Я маю багато, мій брате; нехай твоє залишається з тобою.
10 Але Яків наполягав: Ні, благаю! Якщо я дійсно знайшов милість у твоїх очах, то прийми цей подарунок з моїх рук. Адже я побачив твоє обличчя, наче б хтось побачив Боже обличчя, – настільки приязно ти зустрів мене.
11 Тому прийми мій щирий дар, який я тобі приніс, тому що до мене Бог виявив Своє милосердя, і в мене є все. Яків наполягав, і той прийняв.
12 Ісав сказав: Що ж, рушаймо в дорогу! Я піду попереду.
13 Але Яків заперечив йому: Володар мій бачить, що в мене малі діти, а вівці й корови в мене дійні. Тому, якщо їх підганяти, то в один день загине вся худоба.
14 Тож нехай мій володар поспішить попереду свого слуги, а я піду поволі, залежно від складності моєї подорожі й відповідно до ходи дітей, доки не прийду до мого володаря в Сеір.
15 Ісав же сказав: То може я залишу з тобою декількох з тих людей, які зі мною? Навіщо це? – відповів Яків . – Досить того, що я знайшов милість в очах мого пана.
16 І повернувся Ісав у той же день своєю дорогою до Сеіру.
17 Яків же подався до Суккота. Він побудував там собі житло, а для своєї худоби зробив криті загони: Тому й назвав те місце Суккот, тобто Курені, або Намети .
18 Подорожуючи далі з Падан-Арама, Яків щасливо прибув до міста Сихема, що в ханаанській землі, й отаборився перед тим містом.
19 За сто кесіт (срібняків ) він купив у Гамора, Сихемового батька, частину поля і поставив там свій намет.
20 Він також спорудив там жертовник і закликав до Нього, до Бога, Бога Ізраїлю.