Modlitwa pokutna Ezdrasza
1 Gdy to zakończono, przystąpili do mnie naczelnicy i rzekli: Lud izraelski oraz kapłani i Lewici nie stronili od ludów tych ziem, jak też od obrzydliwości Kananejczyków, Chetejczyków, Peryzyjczyków, Jebuzejczyków, Ammonitów, Moabitów, Egipcjan i Amorejczyków.
2 Brali bowiem ich córki za żony dla siebie i dla swoich synów, tak że święte potomstwo zmieszało się z ludami tych ziem, a w tym wiarołomstwie przodowali naczelnicy i przełożeni.
3 Gdy usłyszałem te słowa, rozdarłem swoją szatę i płaszcz i rwałem włosy ze swojej głowy i brody, i usiadłem przybity.
4 Wtedy zgromadzili się wokoło mnie wszyscy, którzy przerazili się słowami groźby Boga izraelskiego, z powodu wiarołomstwa tych, którzy powrócili z niewoli, ale ja siedziałem przybity aż do wieczornej ofiary.
5 Lecz w czasie ofiary wieczornej otrząsnąłem się z mojego przygnębienia i w swojej rozdartej szacie i płaszczu padłem na kolana, a wzniósłszy swoje ręce do Pana, mego Boga,
6 Rzekłem: Boże mój! Wstydzę się i nie ośmielam się nawet podnieść swojego oblicza do ciebie, Boże mój, gdyż nasze winy wyrosły nam ponad głowę, a nasze grzechy dosięgły aż nieba.
7 Od dni naszych praojców tkwimy w wielkim grzechu aż do dnia dzisiejszego; z powodu naszych win popadliśmy my, nasi królowie, nasi kapłani, w ręce królów tych ziem w niewolę, pod miecz i na łup, i na pośmiewisko, jak to jest dzisiaj.
8 A teraz jakby na chwilę spotkała nas łaska od Pana, Boga naszego, że ocalił nam resztkę i dał nam oparcie w swoim świętym miejscu, że Bóg nasz oświecił nasze oczy i dał nam nieco wytchnienia w naszej niewoli.
9 Bo chociaż jesteśmy niewolnikami, lecz w naszej niewoli nie opuścił nas nasz Bóg, ale zapewnił nam przychylność królów perskich, pozwalając nam odżyć, abyśmy mogli wznieść świątynię naszego Boga i naprawić jej zniszczenia; dał nam mur ochronny w Judei i Jeruzalemie.
10 Lecz co mamy teraz rzec, Boże nasz, skoro znowu przekroczyliśmy twoje przykazania,
11 Które nadałeś przez swoje sługi, proroków, mówiąc: Ziemia, do której wchodzicie, aby ją objąć w posiadanie, jest ziemią splugawioną obrzydliwościami ludów tej ziemi, którymi napełnili ją od krańca do krańca w swojej nieczystości.
12 Nie dawajcie więc waszych córek ich synom za żony, a ich córek nie bierzcie za żony dla waszych synów; nie zabiegajcie o ich dobrobyt i powodzenie na wieki, abyście wzrósłszy w siłę korzystali z dóbr ziemi i mogli przekazać ją w dziedzictwie waszym synom na wieki.
13 A po tym wszystkim, co spadło na nas z powodu naszych złych uczynków i wielkiej naszej winy — przy czym Ty, Boże nasz, nie wymierzałeś nam kary według winy naszej, lecz darowałeś nam tylu ocalonych —
14 Czy mamy znowu przekraczać twoje przykazania, spowinowacając się z tymi obrzydliwymi ludami? Czy nie popadniesz w gniew na nas aż do całkowitej zagłady, aby żadna resztka nie ocalała?
15 Panie! Boże Izraela! — Ty jesteś sprawiedliwy, że chociaż resztka z nas ocalała, jak to jest dzisiaj. Oto stoimy przed twoim obliczem splamieni winą, choć nie godzi się nam z tego powodu stać przed twoim obliczem.
Змішання Ізраїльтян із чужоземними народами
1 Коли все це закінчилось, до мене підійшли керівники Ізраїльтян і сказали: Ізраїльський народ, як і священики з левітами, не відокремились від чужоземних народів з їхніми гидотами, – від ханаанців, хеттейців, періззейців, євусейців, аммонійців, моавійців, єгиптян і аморейців.
2 Адже вони брали їхніх дочок собі та своїм синам за дружин, так що святе насіння змішалось з народами тих країв, і в цьому віроломстві начальники й провідники виявились першими.
3 Коли я про це почув, то роздер на собі одяг, і навіть свій плащ, рвав волосся на своїй голові та зі своєї бороди й сидів сумний та розгублений .
4 Навколо мене зібрались усі, котрі мали страх перед словом Бога Ізраїлю, з причини відступництва переселенців, а я сидів сумуючи, аж до вечірнього жертвоприношення.
Молитва Ездри
5 Але в час вечірньої жертви я ніби прокинувся, й, отямившись, у розірваній одежі й плащі я опустився на свої коліна; простягнувши свої руки до Господа, мого Бога,
6 сказав: Боже мій, від сорому та ганьби я не можу підняти до Тебе, Боже мій, своє обличчя, адже наші численні беззаконня піднялись вище нашої голови, і наші провини досягли небес!
7 З часу наших прабатьків ми перебуваємо у великій провині аж по цей день. Через наші беззаконня ми, разом з нашими царями та нашими священиками, були віддані в руки чужоземних царів: під меч, у полон, на пограбування і на ганьбу аж по сьогодні.
8 Тепер на короткий час до нас виявлено милосердя від Господа, нашого Бога, Котрий зберіг серед нас залишок і дав нам можливість закріпитись на Його святому місці. Наш Бог просвітив наші очі, й дав нам можливість трохи ожити навіть у нашій неволі.
9 І хоч ми були рабами, але і в тій недолі Господь, наш Бог, не залишав нас! Він викликав до нас прихильність перських царів, даючи нам можливість ожити, щоб ми могли відбудувати Храм нашого Бога, піднявши його з руїн, і забезпечити нас захистом у Юдеї та в Єрусалимі.
10 Але, що нам сказати тепер, Боже наш? Адже ми знову порушили Твої Заповіді,
11 які Ти нам заповів через Своїх слуг, пророків, наголошуючи: Край, у який ви йдете, щоб його успадкувати, є забрудненим краєм, опоганеним моральними гидотами тих народів, якими вони його наповнили від краю й до краю.
12 Тому у жодному разі не видавайте ваших дочок за їхніх синів, як і їхніх дочок не беріть за дружин вашим синам! Не турбуйтесь про їхній спокій та їхній добробут повіки, аби ви набули сили й користувались благами землі, яку повіки будете передавати у спадщину вашим нащадкам.
13 Але після всього того, що нас спіткало через наші злочини та нашу велику провину, – адже Ти, наш Боже, зберіг нас від заслуженого покарання за наше беззаконня, і Ти врятував наш залишок, –
14 невже ми знову почнемо порушувати Твої Заповіді, споріднюючись з народами, які творять усі ті гидоти? Невже Ти прогніваєшся на нас настільки, що цілковито нас знищиш, так що не врятується навіть залишок?
15 Господи, Боже Ізраїлю! Ти справедливий, тому й залишився врятованим на цей день залишок. Ось ми стоїмо перед Тобою, заплямовані нашими провинами, хоча й не повинні вже через це стояти перед Тобою…