1 Na to odezwał się Mojżesz i rzekł: A jeżeli nie uwierzą mi i nie usłuchają mnie, lecz powiedzą: Pan nie objawił się tobie?
2 A Pan rzekł do niego: Co masz w ręku swoim? A on odpowiedział: Laskę.
3 I rzekł: Rzuć ją na ziemię. A gdy ją rzucił na ziemię, zamieniła się w węża, Mojżesz zaś uciekał przed nim.
4 I rzekł Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę i chwyć go za ogon; wyciągnął tedy rękę i pochwycił go, a on zamienił się znowu w laskę w jego dłoni.
5 Aby ci uwierzyli, że ci się ukazał Pan, Bóg ojców ich, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba,
6 Rzekł Pan jeszcze do niego: Włóż rękę swoją w zanadrze. I włożył rękę swoją w zanadrze, a gdy ją wyjął, oto ręka jego była pokryta trądem i biała jak śnieg.
7 I rzekł: Włóż znowu rękę swą w zanadrze; włożył ją ponownie w zanadrze, a gdy ją wyjął ze swego zanadrza, oto była znowu jak reszta ciała.
8 Jeśli ci tedy nie uwierzą i nie usłuchają przestrogi pierwszego znaku, wtedy uwierzą przestrodze drugiego znaku.
9 A jeśli nawet tym znakom nie uwierzą i nie usłuchają głosu twego, zaczerpniesz wody z Nilu i wylejesz ją na ziemię. Wtedy woda, którą zaczerpniesz z Nilu, zamieni się na ziemi w krew.
10 A Mojżesz rzekł do Pana: Proszę, Panie, nie jestem ja mężem wymownym, nie byłem nim dawniej, nie jestem nim teraz, odkąd mówisz do sługi swego, jestem ciężkiej mowy i ciężkiego języka.
11 I rzekł Pan do niego: Kto dał człowiekowi usta? Albo kto czyni go niemym albo głuchym, widzącym albo ślepym? Czyż nie Ja, Pan?
12 Idź więc teraz, a Ja będę z twoimi ustami i pouczę cię, co masz mówić.
13 Ale on rzekł: Proszę, Panie, poślij kogo innego!
14 Wtedy rozgniewał się Pan na Mojżesza i rzekł: Czy nie ma Aarona, brata twego, Lewity? Wiem, że on umie mówić; a nawet jest już w drodze i idzie na spotkanie twoje, a gdy cię zobaczy, uraduje się w sercu swoim.
15 Ty będziesz mówił do niego i włożysz słowa w usta jego, a Ja będę z ustami twoimi i z ustami jego i pouczę was, co macie czynić.
16 On będzie mówił za ciebie do ludu, on będzie ustami twoimi, a ty będziesz dla niego jakby Bogiem.
17 A laskę tę weź do ręki swojej, bo nią będziesz dokonywał znaków.
Mojżesz powraca do Egiptu
18 Potem poszedł Mojżesz z powrotem do teścia swego Jetry i rzekł do niego: Pozwól mi, proszę, wrócić do braci moich, którzy są w Egipcie, aby zobaczyć, czy jeszcze żyją. A Jetro rzekł do Mojżesza: Idź w pokoju!
19 I rzekł Pan do Mojżesza w ziemi Midianitów: Idź, wróć do Egiptu, bo zmarli wszyscy mężowie, którzy czyhali na twoje życie.
20 Wziął tedy Mojżesz swoją żonę i swoich synów, wsadził ich na osła i wrócił do ziemi egipskiej; wziął też Mojżesz laskę Bożą do ręki.
21 I rzekł Pan do Mojżesza: Gdy wrócisz do Egiptu, bacz, byś dokonał przed faraonem wszystkich tych cudów, do których udzieliłem ci mocy, Ja zaś znieczulę serce jego, tak że nie wypuści ludu.
22 I powiesz do faraona: Tak mówi Pan: Moim synem pierworodnym jest Izrael.
23 Mówię do ciebie: Wypuść syna mojego, aby mi służył. Jeśli będziesz się wzbraniał od wypuszczenia go, Ja zabiję twego syna pierworodnego.
24 W czasie drogi, na noclegu, natarł na niego Pan i chciał go zabić.
25 Wtedy Sypora wzięła ostry kamień, odcięła napletek syna swego i dotknęła nim sromu Mojżesza, i rzekła: Jesteś mi oblubieńcem krwi.
26 I zaniechał go. Wtedy ona rzekła: Oblubieńcem krwi przez obrzezanie.
27 Do Aarona zaś Pan rzekł: Wyjdź na pustynię na spotkanie Mojżesza. I poszedł, i spotkał go przy górze Bożej, i pocałował go.
28 Mojżesz powtórzył Aaronowi wszystkie słowa Pana, który go posłał, i opowiedział mu o wszystkich znakach, których mu polecił dokonać.
29 Potem poszedł Mojżesz z Aaronem i zebrali wszystkich starszych Izraela,
30 Aaron zaś powtórzył wszystkie słowa, które Pan wypowiedział do Mojżesza, a ten dokonywał znaków na oczach ludu.
31 I lud uwierzył. A gdy usłyszeli, że Pan ujął się za synami izraelskimi i że dojrzał ich niedolę, pochylili głowy i oddali pokłon.
1 Відповідаючи, Мойсей сказав: Вони ж не повірять мені й не послухають мого голосу, оскільки скажуть: Господь не з’являвся тобі!
2 Тоді Господь промовив до нього: Що це в твоїй руці? Він відповів: Посох.
3 Господь сказав: Кинь його на землю! Мойсей кинув його на землю, і посох перетворився на змія, так що Мойсей втік від нього.
4 Та Господь звелів Мойсеєві: Простягни свою руку і візьми змія за хвіст! Він так і зробив: простягнув свою руку і взяв його. Змій знову став посохом у його руці.
5 Це щоб вони повірили, що Господь, Бог їхніх батьків – Бог Авраама, Бог Ісаака і Бог Якова – з’являвся тобі.
6 Далі Господь сказав Мойсею : Засунь свою руку собі за пазуху! Він засунув свою руку собі за пазуху і вийняв її. І ось його рука побіліла від прокази, стала наче сніг.
7 Тоді Господь сказав: поклади свою руку знову собі за пазуху. Мойсей поклав свою руку собі за пазуху. Вийнявши руку зі своєї пазухи, він побачив , що вона знову стала такою, як усе його тіло.
8 Якщо не повірять тобі й не звернуть уваги на першу ознаку, то повірять через другу ознаку.
9 Але, якщо не повірять після цих двох ознак і не прислухаються до твого голосу, то візьмеш води з річки й виллєш її на суходіл. Станеться так, що вода, яку візьмеш з ріки, на суходолі перетвориться на кров.
10 Та Мойсей і далі вмовляв Господа: Змилуйся, будь ласка, Господи! Я не красномовна людина ні від учора, ні від третього дня, ні відтоді, як Ти почав говорити до Свого слуги! Адже мені важко розмовляти, і язик мій неповороткий.
11 Господь на це відповів йому: Хто дав уста людині, або хто його робить німим чи глухим, зрячим чи сліпим? Хіба не Я, Господь?
12 А тепер іди! Я буду при твоїх устах і навчатиму тебе, що маєш говорити.
13 Благаю, Господи, – наполягав далі Мойсей, – признач, будь ласка, когось іншого, кого захочеш послати.
14 І запалав Господній гнів на Мойсея. Він сказав: Хіба Аарон-левіт не твій брат? Я знаю, що він може переконливо говорити. Він вийде тобі назустріч, побачить тебе й усім своїм серцем зрадіє.
15 Ти промовлятимеш до нього і вкладатимеш слова в його уста. А Я буду і при твоїх устах, і при устах його. Я навчатиму вас, що маєте робити.
16 Він промовлятиме замість тебе до народу. Він стане твоїми устами, а ти будеш для нього замість Бога.
17 А цей посох візьми у свою руку. Ним творитимеш знамення.
Повернення до Єгипту
18 І Мойсей пішов. Він спочатку повернувся до свого тестя Їтра і сказав йому: Я йду, повертаюсь до моїх братів, що в Єгипті, подивлюся, чи вони ще живі. Їтро сказав Мойсеєві: Іди з миром!
19 Господь сказав Мойсеєві ще в Мідіянській землі: Іди, повертайся в Єгипет, бо повмирали всі ті люди, які загрожували твоєму життю!
20 Мойсей узяв свою дружину і своїх дітей, посадив їх на осла і попрямував до єгипетського краю. А Божий посох Мойсей тримав у своїй руці.
21 Господь сказав Мойсеєві: Ось ти виходиш і повернешся в Єгипет. Дивись, щоб усі ознаки, які Я дав тобі в руки, ти використав перед фараоном! Я ж учиню його серце закам’янілим, і він не відпустить народу.
22 Ти скажеш фараонові: Так говорить Господь: Ізраїль – Мій син, Мій первісток!
23 Тому кажу тобі: Відпусти Мого сина, щоби послужив Мені! А якщо ти відмовишся відпустити їх, то знай, Я вб’ю твого сина-первістка!
24 Так сталося, що по дорозі, під час нічної зупинки, зустрів його Господь і намагався вбити його.
25 Ціппора ж взяла гострого кременя й обрізала крайню плоть свого сина, торкнулася його (Мойсея ) ніг і сказала: Ти для мене наречений крові!
26 Господь відійшов від нього. Тоді вона сказала: Наречений крові через обрізання.
27 У той час Господь сказав Ааронові: Піди назустріч Мойсеєві в пустелю. І той пішов. Він зустрів його на Божій горі й поцілував його.
28 Мойсей переказав Ааронові всі слова Господа, з якими Він його послав, і про всі ознаки, котрі йому заповів.
29 Тому Мойсей та Аарон пішли і зібрали всіх Ізраїльських старійшин.
30 Аарон переказав усі слова, які сказав Господь Мойсеєві, і вчинив ознаки на очах народу.
31 Народ повірив. Вони зрозуміли, що Господь відвідав Ізраїльських дітей і побачив їхні страждання. Тож вони впали долілиць і поклонилися.