Wezwanie do jedności
1 Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze,
2 Z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości,
3 Starając się zachować jedność Ducha w spójni pokoju:
4 Jedno ciało i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej nadziei, która należy do waszego powołania;
5 Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;
6 Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
7 A każdemu z nas dana została łaska według miary daru Chrystusowego.
8 Dlatego powiedziano:
Wstąpiwszy na wysokość,
Powiódł za sobą jeńców
I ludzi darami obdarzył.
9 A to, że wstąpił, cóż innego oznacza, aniżeli to, że wpierw zstąpił do podziemi?
10 Ten, który zstąpił, to ten sam, co i wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko.
11 I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami,
12 Aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego,
13 Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej,
14 Abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi i unoszonymi lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu,
15 Lecz abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa,
16 Z którego całe ciało spojone i związane przez wszystkie wzajemnie się zasilające stawy, według zgodnego z przeznaczeniem działania każdego poszczególnego członka, rośnie i buduje siebie samo w miłości.
Stary i nowy człowiek
17 To więc mówię i zaklinam na Pana, abyście już więcej nie postępowali, jak poganie postępują w próżności umysłu swego,
18 Mający przyćmiony umysł i dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez zatwardziałość serca ich,
19 Mając umysł przytępiony, oddali się rozpuście dopuszczając się wszelkiej nieczystości z chciwością.
20 Ale wy nie tak nauczyliście się Chrystusa,
21 Jeśliście tylko słyszeli o nim i w nim pouczeni zostali, gdyż prawda jest w Jezusie.
22 Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze,
23 I odnówcie się w duchu umysłu waszego,
24 A obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.
Przykazania na co dzień
25 Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich.
26 Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym,
27 Nie dawajcie diabłu przystępu.
28 Kto kradnie, niech kraść przestanie, a niech raczej żmudną pracą własnych rąk zdobywa dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu.
29 Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych, ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba, aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają.
30 A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.
31 Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością.
32 Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie.
Заклик до духовного зростання
1 Отже, я, в’язень у Господі, прошу вас, щоб ви поводилися гідно звання, до якого були покликані,
2 з усякою покірністю і лагідністю, з довготерпінням, у любові підтримуючи одне одного,
3 намагаючись зберігати єдність духа в союзі миру.
4 Одне Тіло й один Дух, – як і були ви покликані в одній надії вашого покликання.
5 Один Господь, одна віра, одне хрещення,
6 один Бог і Отець усіх, Який над усіма, і через усіх, і в усіх [нас].
7 А кожному з нас дана благодать згідно з даром Христа.
8 Тому сказано: Піднявшись на висоту, Він полон полонив і дав дари людям.
9 А що означає «піднявшись», як не те, що [раніше] Він зійшов до найнижчих місць землі?
10 Хто зійшов, Той і піднявся вище від небес, щоб наповнити все.
11 Він і поставив одних апостолами, інших пророками, ще інших благовісниками, а тих – пастирями та вчителями,
12 щоби приготувати святих для справи служіння, для збудування Христового тіла,
13 аж поки всі досягнемо єдності віри й пізнання Божого Сина, досконалого змужніння, міри зрілості – повноти Христа;
14 щоб ми не були більше малими дітьми, які хитаються і захоплюються всяким вітром вчення, людською підступністю, лукавством, що вводить в оману,
15 а щоб ми в любові були правдомовні, щоб у всьому досягли зросту Того, Хто є Голова, – Христа.
16 Від Нього – все тіло, складене і надійно сполучене різними зв’язками в міру дії кожного окремого члена тіла, зростає на збудування самого себе в любові.
Залишити попередній спосіб життя
17 Усе це я кажу й свідчу в Господі, щоб ви більше не були, як [ті] язичники, які ходять у марноті свого розуму,
18 маючи затьмарену свідомість, вони відчужені від Божого життя через їхнє незнання, через закам’янілість їхніх сердець.
19 Вони стали нечутливими, піддалися розпусті, щоб у нестримності чинити всяку нечистоту.
20 Але ви не так пізнали Христа,
21 оскільки ви чули Його і в Нього навчилися, – адже істина в Ісусі, –
22 то треба, щоб ви відкинули стару людину з її попереднім способом життя, яка зітліває в оманливих пожадливостях,
23 аби ваш розум оновлювався духом,
24 щоб ви зодягнулися в нову людину, створену за подобою Божою, у праведності та святості істини.
Життя, кероване Духом
25 Тому, відкинувши неправду, кожний говоріть своєму ближньому правду, бо ми є членами одне одного.
26 Гніваючись, – не грішіть; сонце хай не заходить у вашому гніві,
27 і не давайте місця дияволові.
28 Хто крав, хай більше не краде, але краще нехай працює, роблячи своїми руками добро, аби мав що подати тому, хто має потребу.
29 Жодне погане слово хай не виходить з ваших уст, а тільки добре для зміцнення [віри], щоб воно принесло благодать тим, хто слухає.
30 І не засмучуйте Святого Божого Духа, Яким ви запечатані на день викуплення.
31 Усяке роздратування, гнів, лють, крик і зневага хай віддаляться від вас разом з усякою злобою.
32 Будьте ж добрими один до одного, милосердними, прощаючи одне одному, як і Бог через Христа вам простив!