Daniel wykłada sen Nebukadnesara
1 W dwunastym roku panowania Nebukadnesara miał Nebukadnesar sen, tak iż jego duch był zaniepokojony i sen go odszedł.
2 I kazał król zwołać wróżbitów i magów, czarowników i Chaldejczyków, aby królowi opowiedzieli jego sen; i przyszli, i stanęli przed królem.
3 Wtedy król rzekł do nich: Miałem sen i mój duch jest zaniepokojony, bo chcę zrozumieć ten sen.
4 Wtedy Chaldejczycy odpowiedzieli królowi po aramejsku: Królu, żyj na wieki! Opowiedz sen swoim sługom, a wyłożymy ci go.
5 A król odpowiedział Chaldejczykom i rzekł: Mój wyrok jest wydany: Jeżeli mi nie opowiecie i nie wyłożycie tego snu, będziecie rozsiekani na kawałki, a wasze domy będą obrócone w kupy gruzu.
6 Jeśli natomiast opowiecie mi i wyłożycie sen, otrzymacie ode: mnie dary i upominki, i wielką cześć; opowiedzcie mi przeto sen i wyłóżcie go!
7 Wtedy po wtóre odpowiedzieli, mówiąc: Niech król opowie swoim sługom sen, a my ci go wyłożymy.
8 Lecz król odpowiedział, mówiąc: Wiem na pewno, że wy chcecie zyskać na czasie, ponieważ widzicie, że wyrok jest przeze mnie wydany.
9 Jeżeli mi nie opowiecie snu, jeden jest tylko wyrok na was: Zmówiliście się, że dacie mi kłamliwą i zwodniczą odpowiedź, aż czasy się zmienią; przeto opowiedzcie mi sen, abym wiedział, że możecie mi go wyłożyć.
10 Wtedy Chaldejczycy odpowiedzieli królowi, mówiąc: Nie ma na ziemi człowieka, który by mógł spełnić żądanie króla; jak też w ogóle żaden wielki i potężny król nie stawiał takiego żądania wobec wróżbity, maga i Chaldejczyka.
11 To, czego król żąda, jest trudne, a nie ma drugiego takiego, kto by tę rzecz królowi oznajmił, oprócz bogów, którzy nie mieszkają wśród ludzi.
12 Z tego powodu król był bardzo zły i bardzo się rozgniewał, i kazał stracić wszystkich magów babilońskich.
13 A gdy wydano rozkaz stracenia magów, miano stracić także Daniela i jego towarzyszy.
14 Wtedy Daniel mądrze i roztropnie zwrócił się do Ariocha, dowódcy gwardii przybocznej króla, który wyszedł, aby stracić magów babilońskich.
15 Odezwał się do Ariocha, oficera królewskiego, tymi słowy: Dlaczego rozkaz królewski jest taki srogi? Wtedy Arioch objaśnił, tę rzecz Danielowi.
16 Na to Daniel poszedł i prosił króla, aby mu dał czas na wyłożenie królowi snu.
17 Potem pobiegł Daniel do domu i opowiedział tę rzecz swoim towarzyszom: Ananiaszowi, Miszaelowi i Azariaszowi,
18 Aby wybłagali u Boga niebios miłosierdzie z powodu tej tajemnicy, by nie stracono Daniela i jego towarzyszy wraz z pozostałymi magami babilońskimi.
19 Wtedy Danielowi została objawiona w nocnym widzeniu tajemnica, za co Daniel wysławiał Boga niebios.
20 I zaczął Daniel mówić tymi słowy:
Niech będzie błogosławione imię Boga od wieków na wieki,
albowiem do niego należą mądrość i moc.
21 On zmienia czasy i pory,
On utrąca królów i ustanawia królów,
udziela mądrości mądrym,
a rozumnym rozumu.
22 On odsłania to, co głębokie i ukryte;
wie, co jest w ciemnościach,
u niego mieszka światłość.
23 Ciebie, Boże moich ojców, chwalę i wysławiam,
bo mi dałeś mądrość i moc,
a teraz oznajmiłeś mi, o co cię prosiliśmy;
oznajmiłeś nam sprawę króla.
24 Potem Daniel udał się do Ariocha, któremu król polecił stracić magów babilońskich, i tak rzekł do niego: Nie wytracaj magów babilońskich! Wprowadź mnie do króla, a ja wyłożę królowi sen.
25 Wtedy Arioch spiesznie wprowadził Daniela do króla i tak rzekł do niego: Znalazłem męża wśród wygnańców judzkich, który wyłoży królowi sen.
26 I odezwał się król, i rzekł do Daniela, którego imię było Baltazar: Czy rzeczywiście możesz mi opowiedzieć sen, który miałem, i wyłożyć go?
27 Daniel odpowiedział królowi tymi słowy: Tajemnicy, o którą pyta król, nie mogą wyjawić królowi ani magowie, ani wróżbici, ani czarownicy, ani astrolodzy.
28 Jest jednak Bóg na niebie, który objawia tajemnice i wyjawia królowi Nebukadnesarowi, co się stanie w przyszłych dniach. A twój sen i twoje widzenie, które ci przeszły przez głowę, są takie:
29 Tobie, o królu, przyszły na twoim łożu myśli o tym, co kiedyś się stanie, a ten, który objawia tajemnice, powiedział ci, co się stanie.
30 Nie dzięki mądrości, którą miałbym w większym stopniu niż wszyscy żyjący, jest mi objawiona ta tajemnica, lecz abym wyłożył królowi sen i abyś ty zrozumiał myśli swojego serca.
31 Ty, królu, miałeś widzenie: Oto olbrzymi posąg stał przed tobą; wielki był ów posąg, potężny jego blask, a straszny jego wygląd.
32 Głowa tego posągu była ze szczerego złota, jego pierś i jego ramiona ze srebra, jego brzuch i jego biodra z miedzi,
33 Jego golenie z żelaza, jego nogi po części z żelaza, po części z gliny.
34 Patrzyłeś, a wtem bez udziału rąk oderwał się od góry kamień, uderzył ten posąg w nogi z żelaza i gliny, i skruszył je.
35 Wtedy rozsypało się w kawałki żelazo, glina, miedź, srebro i złoto, i było to wszystko jak plewa na klepisku w lecie; i rozniósł to wiatr, tak że nie było po nich śladu. Kamień zaś, który uderzył w posąg, stał się wielką górą i wypełnił całą ziemię.
36 Taki jest sen, a teraz go wyłożymy królowi:
37 Ty, o królu, jesteś królem królów, któremu Bóg niebios dał królestwo, moc i siłę, i chwałę,
38 W którego ręce na całej zamieszkanej ziemi dał ludzi, polne zwierzęta i ptactwo niebieskie, którego uczynił władcą tego wszystkiego, ty jesteś głową ze złota,
39 Ale po tobie powstanie inne królestwo, słabsze niż twoje, a potem trzecie królestwo z miedzi, które opanuje całą ziemię.
40 Czwarte królestwo będzie mocne jak żelazo, bo żelazo wszystko kruszy i łamie; i jak żelazo, które kruszy, tak i ono wszystko skruszy i zdruzgocze.
41 A że widziałeś nogi i palce po części z gliny, a po części z żelaza, znaczy, że królestwo będzie rozdzielone, lecz będzie miało coś z trwałości żelaza, jak widziałeś żelazo zmieszane z ziemią gliniastą.
42 A to, że palce u nóg były po części z żelaza, a po części z gliny, znaczy, że królestwo będzie po części mocne, a po części kruche.
43 A że widziałeś żelazo zmieszane z gliniastą ziemią, znaczy: zmieszają się z sobą, lecz jeden nie będzie się trzymał drugiego, tak jak żelazo nie może się zmieszać z gliną.
44 Za dni tych królów Bóg niebios stworzy królestwo, które na wieki nie będzie zniszczone, a królestwo to nie przejdzie na inny lud; zniszczy i usunie wszystkie owe królestwa, lecz samo ostoi się na wieki,
45 Jak to widziałeś, że od góry oderwał się kamień bez udziału rąk, rozbił żelazo i miedź, glinę, srebro, złoto. Wielki Bóg objawił królowi, co potem się stanie. Sen jest prawdziwy, a wykład jego pewny.
46 Wtedy król Nebukadnesar padł na swoją twarz i oddał cześć Danielowi; i rozkazał złożyć mu ofiary z pokarmów i kadzidlane.
47 Potem odezwał się król i rzekł do Daniela: Zaprawdę wasz Bóg jest Bogiem bogów i Panem królów. On objawia tajemnice; gdyż ty mogłeś odsłonić tę tajemnicę.
48 Potem wyniósł król Daniela na wysokie stanowisko, hojnie go obdarował i powołał go na namiestnika całej prowincji babilońskiej i na naczelnego zwierzchnika wszystkich magów babilońskich.
49 Lecz Daniel wyprosił u króla, aby zarząd prowincji babilońskiej powierzył Szadrachowi, Meszachowi i Abed-Negowi. A Daniel pozostał na dworze królewskim.
Сон Навуходоносора
1 Другого року царювання Навуходоносора приснилися йому сни. Вони дуже збентежили Навуходоносора, так що сон відійшов від нього.
2 І звелів цар скликати заклиначів і ворожбитів, чарівників і халдеїв (астрологів ), аби вони розтлумачили цареві його сни. Коли вони прийшли й стали перед царем,
3 він сказав їм: Мені приснився сон, який мене дуже занепокоїв, і я бажаю зрозуміти цей сон!
4 Тоді відповіли халдеї цареві арамійською мовою: Царю, живи навіки! Ти розповіси твоїм слугам сон, а ми розтлумачимо його значення.
5 Відповідаючи, цар сказав халдеям: Я не пам’ятаю сну, томуось моя постанова : Якщо ви мені не розповісте сну і не розтлумачите його значення, то ви будете почетвертовані, а ваші будинки будуть перетворені на руїни!
6 Якщо ж ви розповісте сон і поясните мені його значення, то отримаєте від мене нагороди та подарунки і будете вшановані. Тому сповістіть мені мій сон і що він означає!
7 Відповідаючи, вони вдруге сказали: Якби цар розповів сон своїм слугам, то ми розтлумачили б його значення.
8 У відповідь цар вигукнув: Тепер я точно знаю, що ви хочете виграти час, оскільки бачите, що я не пам’ятаю сну.
9 Якщо я від вас не почую, який сон мені приснився , то у вас один задум, – ви змовились сказати неправду й викручуєтесь переді мною, аж поки не мине час. Тому розкажіть мені сон, і тоді я переконаюсь, що ви зможете витлумачити мені і його значення!
10 Халдеї ж заперечували цареві, переконуючи: Немає на землі людини, яка змогла би розповісти цареві те, що він хоче; та й жоден великий і потужний володар не вимагав чогось подібного від будь-якого заклинача, ворожбита чи халдея-астролога .
11 Адже справа, якої цар жадає, настільки складна, що немає нікого, хто міг би йому таке сповістити, – хіба що боги, які не живуть серед смертних.
12 Така відповідь дуже розгнівала царя, і він так розлютився, що наказав знищити всіх вавилонських мудреців.
13 Коли вийшов наказ вбивати мудреців, то шукали й Даниїла та його друзів, щоб стратити і їх.
Даниїл з товаришами просять Бога розтлумачити сон цареві
14 Тоді Даниїл мудро й розважливо звернувся до Аріоха, начальника царської охорони, якому було доручено вбивати вавилонських мудреців.
15 Він заговорив до царського повіреного Аріоха й запитав його, чим викликаний такий суворий наказ царя? Коли Аріох пояснив суть справи Даниїлові,
16 то Даниїл пішов до царя і попросив дати йому час, аби розтлумачити цареві значення сну .
17 Повернувшись до свого дому, Даниїл розповів про цю справу своїм товаришам: Ананії, Мисаїлу та Азарії,
18 щоб і вони в молитві просили милості в Небесного Бога, аби Він відкрив цю таємницю, і щоб Даниїлу та його товаришам не загинути разом з іншими вавилонськими мудрецями.
19 І от в нічному видінні Даниїлові таємниця була відкрита, й Даниїл прославив Небесного Бога.
20 Даниїл промовив такі слова: Нехай буде благословенне Боже Ім’я від віку й до віку, бо лише в Нього – мудрість і сила!
21 Він змінює час і пору, скидає царів і ставить царів, – Він наділяє мудрістю мудрих й розумних – знанням.
22 Він відкриває глибоке й приховане, – Він знає, що є в темряві, бо в Ньому пробуває світло.
23 Тобі, Боже моїх батьків, дякую і прославляю Тебе , адже Ти мені дав мудрість і силу, і нині Ти мені відкрив те, про що ми Тебе просили, – Ти нас ознайомив зі справою царя.
Даниїл розповідає Навуходоносору сон і його значення
24 Після цього Даниїл пішов до Аріоха, якому цар доручив знищити вавилонських мудреців. Увійшовши, він сказав йому: Не вбивай мудреців Вавилону, а веди мене до царя, і я розтлумачу цареві значення сну!
25 Аріох негайно привів Даниїла до царя і сказав йому: Я знайшов серед Юдейських полонених чоловіка, який пояснить цареві значення сну !
26 Відізвавшись, цар сказав Даниїлові, якого звали Валтасаром: Чи ти й справді можеш мені розповісти сон, який я бачив, і пояснити його?
27 Відповідаючи, Даниїл сказав цареві: Таємницю, про яку цар питає, не можуть відкрити цареві ні мудреці, ні чародії, ні заклиначі, ні ворожбити.
28 Один лише Бог, Котрий перебуває на небі, – Він відкриває таємниці, – Він і сповістив цареві Навуходоносорові те, що має статись у майбутньому часі. Твій сон і видіння, показані тобі на твоєму ложі, були такими.
29 Ти, царю, на своєму ліжку роздумував над тим, що має статись в майбутньому, і Той, Котрий відкриває таємниці, сповістив тобі те, що буде відбуватись.
30 Мені ж ця таємниця відкрита не тому, що я мудріший від усіх живих, а для того, щоб пояснити цареві значення побаченого , аби ти розібрався у своїх роздумах.
31 Ти, царю, бачив уві сні якусь велику статую. Величезною була ця статуя, і сяяла перед тобою, так що страшно було на неї дивитись.
32 Голова цієї статуї була з чистого золота, її груди й руки – зі срібла, її живіт і стегна – мідні.
33 Її гомілки були залізними, а стопи – частково з заліза, а частково з глини.
34 Ти дивився, аж доки, бездопомоги рук, не відколовся від гори великий камінь. Він ударив у стопи статуї, що були з заліза та глини, і розбив їх на шматки.
35 Тоді все вмить розтрощилось, – залізо, глина, мідь, срібло і золото стали, як полова на току літом. Їх підхопив вітер, так що не залишилось від них і сліду, а камінь, що розбив статую, став великою горою і заповнив усю землю.
36 Таким був сон. Скажемо цареві і його значення.
37 Ти, царю, є володарем над царями, котрому Небесний Бог дав царство, владу, силу і славу.
38 Він віддав у твої руки всіх людей, де б вони не жили, а також польових звірів і птахів небесних, призначивши тебе володарем над усіма ними. Ти – золота голова!
39 Після тебе повстане інше царство, менше за твоє, – а потім третє царство, мідне, яке володітиме всією землею.
40 А царство четверте буде міцне, як залізо, бо, як залізо все розбиває, ламає і розтрощує, так і воно трощитиме і розбиватиме.
41 А те, що ти бачив стопи і пальці на них частково з гончарської глини, а частково з заліза, то царство буде неоднорідне, хоч у ньому залишиться дещо з міцності заліза, як ти і бачив, що залізо було змішане зі звичайною глиною.
42 Оскільки ж пальці ніг частково залізні, а частково глиняні, то й те царство буде частково міцне, а частково крихке.
43 А те, що ти бачив залізо, змішане з гончарською глиною, означає, що вони змішаються через поріднення (родичання ) людей , але не зіллються одне з одним, як і залізо не змішується з глиною.
44 І за днів тих царів Небесний Бог створить царство, яке не зруйнується повіки. Це царство жодному іншому народові не дістанеться. Воно розтрощить і знищить усі інші царства, а саме стоятиме вічно,
45 як ти й бачив, що від гори відколовся камінь, сам , без допомоги рук, і розбив у порох залізо, мідь, глину, срібло й золото. Великий Бог показав цареві те, що має статися в майбутньому. Сон цей правдивий, і його тлумачення вірне.
Підвищення Даниїла, Шадраха, Мешаха та Авед-Неґо
46 Тоді цар Навуходоносор упав долілиць, поклонившись Даниїлові, і наказав принести йому хлібну жертву і запашний ладан.
47 Після цього цар сказав Даниїлові: Насправді ваш Бог є Богом над богами, Владикою над царями, Котрий відкриває таємниці, оскільки ти зміг відкрити і цю таємницю.
48 Після цього цар підвищив Даниїла, нагородивши його великими та численними дарами, і призначив його намісником над усім вавилонським краєм, а також провідником (керівником ) усіх вавилонських мудреців.
49 Але Даниїл попросив царя, щоб керівництво справами вавилонського краю він довірив Шадраху, Мешаху та Авед-Неґо. Даниїл же залишився при царському дворі.