Czasy ostateczne
1 W owym czasie powstanie Michał, wielki książę, który jest orędownikiem synów twojego ludu, a nastanie czas takiego ucisku, jakiego nigdy nie było, odkąd istnieją narody, aż do owego czasu. W owym to czasie wybawiony będzie twój lud, każdy, kto jest wpisany do ksiegi żywota.
2 A wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, obudzą się, jedni do żywota wiecznego, a drudzy na hańbę i wieczne potępienie.
3 Lecz roztropni jaśnieć będą jak jasność na sklepieniu niebieskim, a ci, którzy wielu wiodą do sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki wieczne.
4 Ale ty, Danielu, zamknij te słowa i zapieczętuj księgę aż do czasu ostatecznego! Wielu będzie to badać i wzrośnie poznanie.
5 A gdy ja, Daniel, spojrzałem, oto dwaj inni aniołowie stali, jeden z tej strony rzeki, a drugi z tamtej strony rzeki.
6 I rzekłem do męża obleczonego w szatę lnianą, który stał nad wodą rzeki: Kiedy przyjdzie koniec tych dziwnych rzeczy?
7 Wtedy usłyszałem, jak mąż obleczony w szatę lnianą, który stał nad wodami rzeki, podniósł prawicę i lewicę ku niebu i przysięgał na tego, który żyje wiecznie: Będzie to trwało czas wyznaczony, dwa czasy i pół czasu, a gdy doszczętnie będzie zniszczona, wtedy się to wszystko spełni.
8 Wprawdzie słyszałem to, lecz tego nie rozumiałem, i rzekłem: Panie mój! Jakiż jest koniec tych rzeczy?
9 Wtedy rzekł: Idź, Danielu, bo słowa są zamknięte i zapieczętowane aż do czasu ostatecznego.
10 Wielu będzie oczyszczonych, wybielonych i wypławionych, lecz bezbożni będą postępować bezbożnie. Żaden bezbożny nie będzie miał poznania, lecz roztropni będą mieli poznanie.
11 Od czasu zniesienia stałej ofiary codziennej i postawienia obrzydliwości spustoszenia upłynie tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt dni.
12 Błogosławiony ten, kto wytrwa i dożyje do tysiąca trzystu trzydziestu pięciu dni.
13 Lecz ty idź swoją drogą, aż przyjdzie koniec; i spoczniesz, i powstaniesz do swojego losu u kresu dni.
Пророцтво про кінець днів
1 В той час повстане Михаїл, великий Владика, Котрий пильнує дітей твого народу. І настане час скрути, – такої скрути, якої ще ніколи не було, відколи існують люди, і аж до цього часу. Але в той час з твого народу спасеться кожний, хто виявиться записаним у Книзі Життя.
2 Багато з тих, котрі сплять у поросі землі, пробудяться, – одні для вічного життя, а інші – на ганьбу й на вічну наругу.
3 Розумні сяятимуть, як світила небозводу, – ті котрі навернули багатьох до праведності, – як зірки, повік-віків.
4 Ти ж, Даниїле, залиши ці слова в таємниці і запечатай Книгу аж до часу кінця. Багато, досліджуючи, хитатимуться, але знання примножуватимуться.
5 Озирнувшись, я, Даниїл, побачив ще двох інших, котрі стояли, – один на цьому березі ріки, а другий – на протилежному березі ріки.
6 І один з них спитав Мужа, одягненого у лляну одежу, Котрий перебував над водами ріки: Коли настане кінець цих дивовижних подій ?
7 Тоді я почув, як Муж, одягнений у лляну одежу, Котрий перебував над водами ріки, піднявши Свої обидві руки до неба, присягнувся Тим, Котрий живе Вічно: Мине час, часи і половина часу! Коли остаточно буде втрачена сила святого народу, все це завершиться.
8 Я це почув, але не зрозумів, тому запитав: Володарю мій, яким же буде кінець усього цього?
9 А він відповів: Іди, Даниїле, бо ці слова закриті й запечатані аж до часу кінця.
10 Чимало буде людей очищених, вибілених і випробуваних вогнем. Нечестиві ж залишатимуться в своєму беззаконні. Жоден нечестивий не матиме пізнання, а розумні зрозуміють.
11 З того часу, як буде скасована повсякденна жертва і встановлена гидота спустошення, пройде тисяча двісті дев’яносто днів.
12 Блаженний той, хто чекатиме і доживе до тисячі трьохсот тридцяти п’яти днів.
13 А ти йди до свого кінця і відпочинеш, – після чого встанеш для отримання своєї частки в кінці днів.