Jehoachaz królem izraelskim
1 W dwudziestym trzecim roku panowania Joasza, syna Achazjasza, króla judzkiego, objął władzę królewską nad Izraelem w Samarii Jehoachaz, syn Jehu, a panował siedemnaście lat.
2 Czynił zaś to, co złe w oczach Pana, naśladując grzechy Jeroboama, syna Nebata, w które ten wciągnął Izraela, i od nich nie odstępował.
3 Toteż rozgorzał gniew Pana na Izraela i wydał ich w moc Chazaela, króla Aramu, i w moc Ben-Hadada, syna Chazaela, przez cały ten czas.
4 Jehoachaz błagał tedy Pana, a Pan go wysłuchał, wejrzał bowiem na udrękę Izraelitów, jaką udręczył ich król Aramu.
5 Pan dał Izraelowi wybawiciela, tak iż wydostali się spod zwierzchnictwa Aramejczyków. Synowie izraelscy mieszkali zatem w swoich namiotach jak dawniej.
6 Jednakże nie odstąpili od grzechów rodu Jeroboama, w które ten wciągnął Izraela, owszem trwali w nich, a nawet Aszera utrzymała się w Samarii.
7 Toteż, nie pozostało Jehoachazowi więcej ludu zbrojnego jak tylko pięćdziesięciu jezdnych, dziesięć wozów wojennych i dziesięć tysięcy pieszych, wytracił ich bowiem król Aramu i uczynił z nich jakby proch do deptania.
8 Pozostałe zaś sprawy Jehoachaza i wszystko, czego dokonał, i cała jego potęga opisane są w Księdze Dziejów Królów Izraelskich.
9 I spoczął Jehoachaz ze swoimi ojcami, i pochowali go w Samarii, a władzę królewską po nim objął Joasz, jego syn.
Jehoasz królem izraelskim
10 W trzydziestym siódmym roku panowania Joasza, króla judzkiego, objął władzę królewską nad Izraelem w Samarii Jehoasz, syn Jehoachaza, a panował szesnaście lat.
11 I czynił to, co złe w oczach Pana, nie odstępował od żadnego z grzechów Jeroboama, syna Nebata, w które ten wciągnął Izraela, ale trwał w nich.
12 Pozostałe zaś sprawy Joasza i wszystko, czego dokonał, i cała jego potęga, z jaką walczył przeciwko Amasjaszowi, królowi judzkiemu, są opisane w Księdze Dziejów Królów Izraelskich.
13 I spoczął Joasz ze swoimi ojcami, a na jego tronie zasiadł Jeroboam; Joasz zaś został pochowany w Samarii obok królów izraelskich.
Odwiedziny króla Joasza u chorego Elizeusza
14 Gdy Elizeusz zapadł na chorobę, na którą miał umrzeć, udał się do niego Joasz, król izraelski, i płacząc nad nim, rzekł: Ojcze mój, ojcze mój, rydwanie Izraela i konnico jego!
Ostatnie przepowiednie Elizeusza
15 Wtedy rzekł do niego Elizeusz: Przynieś łuk i strzały! I przyniósł do niego łuk i strzały.
16 A potem rzekł do króla izraelskiego: Połóż swoją rękę na łuku! Położył więc swoją rękę. A wtedy Elizeusz złożył swoje ręce na rękach króla,
17 Potem rzekł: Otwórz okno na wschód. A gdy otworzył, rzekł Elizeusz: Strzelaj! I wystrzelił. A ten rzekł: Strzała zwycięstwa od Pana i strzała zwycięstwa nad Aramem. Pobijesz Aramejczyków pod Afek doszczętnie.
18 Następnie rzekł: Zabierz strzały! A gdy zabrał, rzekł do króla izraelskiego: Uderz nimi o ziemię! I uderzył trzy razy, a potem przestał.
19 Wtedy rozgniewał się mąż Boży na niego i rzekł: Należało pięć albo sześć razy uderzyć, wtedy byś pobił Aramejczyków doszczętnie, lecz teraz tylko trzy razy pobijesz Aramejczyków.
Cud u grobu Elizeusza
20 Potem Elizeusz umarł i pochowano go. Następnego roku wtargnęły do kraju moabskie oddziały najezdnicze.
21 Zdarzyło się, że gdy chowano jakiegoś człowieka, zauważono, że właśnie nadciąga oddział najezdniczy. Rzucono wtedy tego człowieka do grobu Elizeusza. A gdy ten człowiek dotknął zwłok Elizeusza, odzyskał życie i wstał o własnych siłach.
Trzykrotne zwycięstwo Izraela nad Aramejczykami
22 Chazael zaś, król Aramu, gnębił Izraela przez cały czas panowania Jehoachaza.
23 Pan jednak okazał im łaskę i zmiłował się nad nimi, i zwrócił się znowu ku nim przez wzgląd na swoje przymierze z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem; nie chciał ich zgładzić, nie odrzucił ich od swego oblicza aż do teraz.
24 Gdy zaś umarł Chazael, król Aramu, a władzę królewską po nim objął Ben-Hadad, jego syn,
25 Jehoasz, syn Jehoachaza, odebrał z powrotem spod władzy Ben-Hadada, syna Chazaela, miasta, które tenże w wyniku wojny zdobył na Jehoachazie, jego ojcu. Joasz pobił go trzykrotnie i odebrał z powrotem miasta izraelskie.
Смерть та поховання Йоаша
1 У двадцять третьому році Юдейського царя Йоаша, сина Ахазії, зійшов на царський престол у Самарії Єгоахаз, син Єгу, й царював сімнадцять років.
2 Він чинив зло перед Господом, наслідуючи гріхи Єровоама, Неватового сина, який впровадив у гріх Ізраїль; він від них не відвернувся.
3 Тому Господь запалав гнівом на Ізраїль; Він видав Ізраїльтян у руки сирійського царя Хазаїла, а потім і в руки Хазаїлового сина Бен-Гадада.
4 Та був час, коли Єгоахаз помолився до Господа, й Господь його вислухав, зважаючи на гноблення Ізраїлю, коли люди страждали від гніту сирійського царя.
5 Тоді Господь послав Ізраїлеві визволителя , – вони вийшли з-під влади сирійців, і певний час Ізраїльтяни мешкали у своїх наметах, як і раніше.
6 Але вони не відвернулись від гріхів Єровоамового роду, в які той втягнув Ізраїль. Вони продовжували їх робити, а в Самарії навіть залишався священний гай Ашери .
7 В результаті в Єгоахаза майже не залишилося військових людей, – лише п’ятдесят вершників, десять колісниць і десять тисяч піхоти, оскільки їх винищив сирійський цар; він розтоптав їх, наче порох під ногами.
8 Усі інші оповіді про Єгоахаза, й про всі його діяння та доблесні подвиги записано в Книзі Літопису Ізраїльських Царів.
9 Отже, Єгоахаз спочив зі своїми батьками, і його поховали в Самарії. Замість нього зійшов на царський престол його син Йоаш.
Йоаш – цар Ізраїля
10 У тридцять сьомому році Юдейського царя Йоаша над Ізраїлем у Самарії став царем інший Йоаш, – син Єгоахаза, й царював шістнадцять років.
11 Він чинив зло перед Господом, не відступаючи від жодного з численних гріхів Єровоама, Неватового сина, який впровадив у гріх Ізраїль. Він жив у гріхах.
12 Усі оповіді про Йоаша й про всі його діяння та хоробрість, виявлену у війні з Юдейським царем Амасією, записано в Книзі Літопису Ізраїльських Царів.
13 Йоаш спочив зі своїми батьками, а царський престол в Ізраїлі зайняв його син Єровоам. Йоаш був похований у Самарії біля царів Ізраїлю…
Пророцтво Єлисея, його смерть та поховання
14 Коли Єлисей захворів на недугу, від якої мав померти, до нього прийшов Ізраїльський цар Йоаш і, голосячи над ним, говорив: Батьку мій, батьку мій. Коліснице Ізраїлю і його кіннотники!
15 Але Єлисей промовив до нього: Візьми лук і стріли! І той приніс лук і стріли.
16 Тоді він сказав Ізраїльському цареві: Візьми у свої руки свій лук! Той взяв у свої руки лук, а Єлисей поклав свої руки на руки царя,
17 і промовив: Відкрий вікно на схід! І той відкрив. Тоді Єлисей сказав: Стріляй! І коли цар вистрілив, Єлисей вигукнув: Стріла Господньої перемоги! Це стріла Господньої перемоги над Сирією! Ти розгромиш сирійців в Афеку дощенту!
18 Після цього Єлисей наказав: Візьми свої стріли! І той узяв. Тоді знову сказав цареві Ізраїлю: Бий ними по землі! Цар ударив тричі, й зупинився…
19 Божий чоловік розсердився на нього, й сказав: Потрібно було вдарити п’ять або шість разів, тоді ти розгромив би сирійців дощенту, але тепер ти лише тричі розіб’єш сирійців.
20 Після цього Єлисей помер, і його поховали. А на початку наступного року ватаги моавійців вторглись у Ізраїльський край.
21 Десь у той час люди ховали одного чоловіка, – але сталося так, що, побачивши цю ватагу ворогів, вони кинули тіло того чоловіка в гробницю Єлисея, і втекли. Падаючи, мертве тіло доторкнулося останків Єлисея й ожило, – той чоловік встав на свої ноги.
22 Протягом усього часу царювання Єгоахаза, сирійський цар Хазаїл гнобив Ізраїль.
23 Але тоді Господь зглянувся над ними й виявив до них милосердя. Він повернувся до них обличчям задля Свого Заповіту з Авраамом, Ісааком і Яковом. Господь не хотів їх знищити, тому й досі не відкидає їх від Себе.
24 Коли сирійський цар Хазаїл помер, то замість нього зійшов на царський престол його син Бен-Гадад.
25 Тоді виступив син Єгоахаза Йоаш, і відібрав міста з-під влади сина Хазаїла, Бен-Гадада, – всі міста, які його батько Хазаїл захопив у війні з Єгоахазом. Тричі перемагав його Йоаш, аж поки не повернув усіх Ізраїльських міст.