Skrzynia Przymierza w niewoli filistyńskiej
1 Filistyńczycy zabrali Skrzynię Bożą i zawieźli ją z Eben-Haezer do Aszdodu.
2 Następnie zabrali Filistyńczycy Skrzynię Bożą i wnieśli ją do świątyni Dagona, i ustawili ją obok Dagona.
3 A gdy następnego dnia rano Aszdodczycy weszli do świątyni, oto posąg Dagona leżał twarzą ku ziemi przed Skrzynią Pańską. Wzięli więc posąg Dagona i przywrócili go na jego miejsce.
4 Gdy następnego dnia wstali wcześnie rano, oto posąg Dagona leżał twarzą ku ziemi przed Skrzynią Pańską, a głowa Dagona i obie jego dłonie leżały odcięte na progu i tylko tułów pozostał z niego.
5 Dlatego kapłani Dagona i wszyscy, którzy wchodzą do świątyni Dagona w Aszdodzie, nie stąpają po progu świątyni Dagona do dnia dzisiejszego.
6 I zaciążyła ręka Pana na Aszdodczykach; spowodował wśród nich zniszczenia i nawiedzał ich wrzodami odbytnicy w samym Aszdodzie i w jego granicach.
7 Gdy tedy mężowie z Aszdod widzieli, że tak jest, rzekli: Nie może Skrzynia Boga izraelskiego pozostać u nas, gdyż zaciążyła jego ręka na nas i na Dagonie, naszym bogu.
8 Wysłali więc i zgromadzili wszystkich książąt filistyńskich u siebie, i powiedzieli: Co mamy czynić ze Skrzynią Boga izraelskiego? A ci odpowiedzieli: Niechaj Skrzynia Boga izraelskiego uda się do Gat. Sprowadzili więc tam Skrzynię Boga izraelskiego.
9 A gdy ją tam sprowadzili, powstało w tym mieście z ręki Pana bardzo wielkie zamieszanie, i ugodził mieszkańców tego miasta, od małego do wielkiego tak, iż wysypały się im wrzody odbytnicy.
10 Wyprawili więc Skrzynię Bożą do Ekronu. A gdy Skrzynia Boża dotarła do Ekronu, wołali Ekronici: Sprowadzili do nas Skrzynię Boga izraelskiego, aby pozbawić życia nas i lud nasz.
11 Posłali więc, zgromadzili wszystkich książąt filistyńskich i rzekli: Odeślijcie Skrzynię Boga izraelskiego, niechaj powróci na swoje miejsce, aby nie wygubiła nas ani naszego ludu, gdyż w całym mieście panowało śmiertelne zamieszanie i dotkliwie ciążyła na nich ręka Boża.
12 A mężowie, którzy nie pomarli, dotknięci zostali wrzodami odbytnicy, i krzyk tego miasta wzbił się ku niebu.
Филистимці і Ковчег
1 Тим часом филистимці, захопивши Божий Ковчег, повезли його з Евен-Езера до Ашдода.
2 Отже, взявши Господній Ковчег, филистимці внесли його в храм свого бога Даґона й поставили його біля самого Даґона.
3 Піднявшись наступного ранку, і ввійшовши в храм Даґона мешканці Ашдода побачили, що він лежить долілиць перед Господнім Ковчегом. Вони підняли Даґона, й поставили його на своє місце.
4 Встали вони вранці наступного дня, – аж ось Даґон знову лежить долілиць перед Господнім Ковчегом; до того ж Даґонова голова й обидві долоні його рук відбиті та лежать на порозі, – від Даґона залишився лише йоготулуб .
5 Тому жерці Даґона й кожен, хто приходить у храм Даґона в Ашдоді, і дотепер не ступають на поріг храму Даґона.
6 Отже, вельми тяжіла Господня караюча рука на мешканцях Ашдода; Він вразив Ашдод і його околиці болісними наростами.
7 Коли мужі Ашдода усе це побачили, то сказали: Не повинен залишатися в нас Ковчег Бога Ізраїлю, адже вельми важкою виявилась Його рука над нами та над нашим богом Даґоном.
8 І вони послали жерців , запросили до себе всіх филистимських князів, й запитали: Що маємо зробити з Ковчегом Бога Ізраїлю? А ті вирішили відправити Ковчег Бога Ізраїлю у Ґат! Тож спровадили Ковчег Бога Ізраїлю туди.
9 Після того як перенесли Ковчег у Ґат , сталося так, що караюча Господня рука затяжіла й над тим містом; це викликало серед людей дуже велике збентеження, оскільки Він (Господь ) уразив людей міста, – від малого й до великого, – так що появилися на них болючі нариви.
10 Тоді Божий Ковчег вони відправили до Екрона. Але трапилось так, що коли прибув Божий Ковчег до Екрона, то мешканці Екрона закричали, волаючи: Спровадили до нас Ковчег Бога Ізраїлю, аби знищити нас і наш народ?
11 Тож вони послали гінців й, зібравши всіх филистимських князів, сказали: Відправте Ковчег Бога Ізраїлю, й нехай він повернеться на належне йому місце, аби він не нищив ні нас, ні нашого народу! Адже все місто охопила смертельна загроза, через те що затяжіла над містом Божа караюча рука.
12 Люди, котрі ще не померли, були вражені болісними наривами, так що голосіння від міста піднялось до небес!