Namaszczenie Saula na króla
1 Potem wziął Samuel dzbanek z olejkiem i wylał na jego głowę, pocałował go i rzekł: Namaścił cię Pan na księcia nad swoim dziedzictwem.
2 Gdy dziś odejdziesz ode mnie, spotkasz dwóch mężów u grobu Racheli na granicy Beniamina, w Selsach, którzy ci powiedzą: Znalazły się oślice, których poszedłeś szukać. A oto ojciec twój zaniechał już sprawy z oślicami, a jest zatroskany o was i mówi: Co mam czynić w sprawie mego syna?
3 A gdy ruszysz stamtąd dalej i dojdziesz do dębu Tabor, spotkają się tam z tobą trzej mężowie, podążający do Boga w Betel. Jeden nieść będzie troje koźląt, drugi nieść będzie trzy bochenki chleba, a trzeci nieść będzie łagiew wina.
4 Oni pozdrowią cię życzeniem pokoju i dadzą ci dwa chleby. Przyjmij je z ich ręki.
5 Następnie dojdziesz do Gibei Bożej, gdzie jest załoga filistyńska. A gdy tam wejdziesz do miasta, natkniesz się na gromadę proroków, schodzących ze wzgórza; a przed nimi będą grający na harfie, bębnie, piszczałce i lutni. Oni zaś będą w zachwyceniu.
6 I zstąpi na ciebie Duch Pana, i wespół z nimi ogarnie cię zachwycenie, i przemienisz się w innego człowieka.
7 A gdy te znaki wystąpią u ciebie, uczyń, cokolwiek ci się nadarzy, gdyż Bóg jest z tobą.
8 Potem zejdziesz przede mną do Gilgal, a ja zstąpię do ciebie, aby złożyć ofiary całopalne i rzeźne ofiary pojednania. Przez siedem dni będziesz czekał, aż ja przyjdę do ciebie, i potem ci objawię, co masz czynić.
9 A gdy Saul odwrócił się od Samuela, aby od niego odejść, przemienił Bóg jego serce w inne i w tym dniu wystąpiły wszystkie te znaki.
10 Poszli tedy stamtąd do Gibei i spotkała ich gromada proroków, a duch Boży ogarnął go, i wpadł w ich gronie w zachwycenie.
11 A gdy ci, którzy go znali z dawniejszych czasów, widzieli, że wespół z prorokami jest w zachwyceniu, mówili jedni do drugich: Cóż to się stało synowi Kisza? Czy i Saul między prorokami?
12 A pewien mąż stamtąd odezwał się i rzekł: Któż tedy jest ojcem ich? Dlatego utarło się powiedzenie: Czy także Saul między prorokami?
13 A gdy zachwycenie przeminęło, poszedł do domu.
14 I rzekł stryj Saula do niego, i do jego sługi: Dokąd to chodziliście? A on odpowiedział: Szukać oślic. Ale gdyśmy stwierdzili, że ich nie ma, poszliśmy do Samuela.
15 Tedy rzekł stryj Saula: Opowiedzże mi, co wam powiedział Samuel!
16 A Saul odrzekł stryjowi: Powiedział nam wyraźnie, że oślice się znalazły. Lecz co Samuel powiedział o sprawie królestwa, tego mu nie wyjawił.
Uznanie Saula przez lud za króla
17 A Samuel zwołał lud do Pana do Mispy
18 I rzekł do synów izraelskich: Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Ja wyprowadziłem Izraela z Egiptu i wyrwałem was z ręki Egipcjan, i z ręki wszystkich królestw, które was uciskały.
19 Wy zaś wzgardziliście dzisiaj Bogiem swoim, który was wybawił ze wszystkich waszych niedoli i ucisków, i mówicie do niego: Ustanów nad nami króla. Toteż stańcie teraz przed Panem według waszych plemion i według waszych tysięcy.
20 A gdy Samuel kazał wystąpić wszystkim plemionom izraelskim, los padł na plemię Beniamina.
21 Następnie kazał wystąpić plemieniu Beniamina, ród za rodem, i los padł na ród Matriego, a potem padł los na Saula, syna Kisza. I szukali go, ale go nie znaleźli.
22 Więc ponownie pytali Pana, czy w ogóle przyszedł tutaj ten mąż. Pan odrzekł: Tak, lecz ukrył się w taborze.
23 Pobiegli więc tam i sprowadzili go stamtąd, i stanął między ludem. A przewyższał cały lud o głowę.
24 I rzekł Samuel do całego ludu: Czy widzicie tego, którego wybrał Pan? Nie ma drugiego takiego, jak on, w całym ludzie. A cały lud wykrzykiwał radośnie: Niech żyje król!
25 I ogłosił Samuel ludowi prawo królewskie, spisał je w księdze i złożył przed Panem. I rozpuścił Samuel cały lud do domów.
26 Także i Saul poszedł do swojego domu do Gibei. A szli z nim rycerze, których serca poruszył Bóg.
27 Lecz pospólstwo mówiło: Co nam ten może pomóc? Wzgardzili nim i daru mu nie złożyli. Lecz on zbył to milczeniem.
1 Тоді Самуїл узяв посудину з єлеєм помазання, і вилив Саулові на голову, після чого поцілував його й сказав: Тебе помазав Господь, аби ти був володарем над Його спадщиною !
2 Зараз ти підеш від мене, й біля гробниці Рахилі, на межі наділу Веніяміна в Целцаху, зустрінеш двох чоловіків, які тобі скажуть: Ослиці, яких ви пішли шукати, знайшлися, і тепер твій батько турбується вже не про ослиць, а журиться за вами, мовляв: що могло статися з моїм сином!
3 А як звідти вирушиш далі, й дійдеш до Фаворського дуба, з тобою зустрінуться три чоловіки, котрі йтимуть, аби поклонитися Богові в Бетелі: один нестиме трьох козенят, другий матиме три буханці хліба, а третій буде нести бурдюк з вином.
4 Вони привітають тебе, бажаючи миру, й дадуть тобі дві хлібини. Прийми ті дві хлібини від них.
5 Після цього підійдеш до Божого пагорбу, де стоїть озброєний загін филистимців. І, як тільки ввійдете в те місто, вам зустрінеться група пророків, котрі сходитимуть з узгір’я, а попереду них гратимуть музиканти на арфах, тимпанах, сопілках і гуслах. Всі вони будуть пророкувати.
6 Тоді зійде на тебе Господній Дух, і ти захоплено пророкуватимеш з ними, і перетворишся на іншу людину.
7 І коли всі ці ознаки щодо тебе здійсняться, – чини далі так, як вважатимеш за слушне, адже з тобою Бог.
8 Я маю зійти в Ґілґал, аби там принести всепалення і подячні мирні жертви, але ти підеш туди переді мною раніше. Чекай мене сім днів, доки я не прийду до тебе і не скажу тобі, що маєш далі робити.
9 Так і сталось: щойно він повернувся, аби піти від Самуїла, Бог уже перемінив його серце на інше, і того ж дня здійснились усі ті ознаки.
10 Звідти вони прийшли до Гіви, де їх зустріла група пророків. Його огорнув Божий Дух, і він пророкував разом з ними.
11 Коли ж ті, котрі знали його раніше, побачили, як він захоплено пророкує разом з пророками, то почали говорити між собою: Що таке сталося з сином Кіша? Невже і Саул також між пророками?
12 Хтось із присутніх навіть вигукнув: А хто є їхнім батьком? Тому й виникла приказка: Невже й Саул серед пророків?
13 Закінчивши пророкувати, він пішов на узгір’я.
14 Дядько Саула запитав його та його слугу: Куди це ви ходили? А він відповів: Шукати ослиць! Але, зрозумівши, що не можемо знайти, то пішли до Самуїла.
15 Тоді дядько Саула сказав: Розкажи мені, що вам сказав Самуїл!
16 А Саул відповів своєму дядькові: Він просто нам повідомив, що ослиці знайшлись! Проте, що Самуїл сказав відносно царства, Саул йому не признався.
Саул оголошений царем
17 Незабаром Самуїл скликав народ до Господа в Міцпу
18 й оголосив Ізраїльтянам, що говорить Господь, Бог Ізраїлю: Я вивів Ізраїль з Єгипту; Я врятував вас з руки єгиптян, а також з рук усіх царств, які вас пригноблювали!
19 Тепер же ви відкинули свого Бога, Який вас спасав від усіх ваших нещасть і утисків, заявивши Йому: Постав над нами царя! Тому зараз станьте перед Господом за вашими племенами і за вашими тисячами (родинами ).
20 І коли Самуїл звелів проходити всім племенам Ізраїлю, то жереб випав на плем’я Веніяміна.
21 Далі проходило плем’я Веніяміна за його родинами, і жереб випав на родину Матрі. Нарешті в родині Матрі жереб випав на Саула, Кішового сина. Тож шукали його, але не знаходили.
22 Тому знову питали в Господа, чи взагалі прийшов сюди цей чоловік? І Господь відповів: Ось він ховається серед речей.
23 Тоді за ним побігли й привели його звідти. І коли Саул став серед народу, то виявилось, що він на голову вищий від усіх людей.
24 Звертаючись до всього народу, Самуїл сказав: Бачите, кого Господь обрав? Адже серед всього народу немає подібного до нього! І весь народ закричав, вигукуючи: Нехай живе цар!
25 Далі Самуїл оголосив перед народом правила царського правління, записав їх у книгу-сувій, і поклав її перед Господом. Після цього Самуїл розпустив народ, – кожного до свого дому.
26 Саул також пішов до свого дому, в Гіву. Проте його супроводжували деякі хоробрі мужі-воїни, серця яких були зворушені Господом.
27 Але були й негідники, які говорили: Хіба це йому нас рятувати?! Вони знехтували ним, і не піднесли йому дарів, але він промовчав.