Sprawy małżeństwa, bezżeństwa i rozwodu
1 A teraz o czym pisaliście: Dobrze jest, jeżeli mężczyzna nie dotyka kobiety;
2 Jednak ze względu na niebezpieczeństwo wszeteczeństwa, niechaj każdy ma swoją żonę i każda niechaj ma własnego męża.
3 Mąż niechaj oddaje żonie, co jej się należy, podobnie i żona mężowi.
4 Nie żona rozporządza własnym ciałem, lecz mąż; podobnie nie mąż rozporządza własnym ciałem, lecz żona.
5 Nie strońcie od współżycia z sobą, chyba za wspólną zgodą do pewnego czasu, aby oddać się modlitwie, a potem znowu podejmujcie współżycie, aby was szatan nie kusił z powodu niepowściągliwości waszej.
6 A to, co mówię, jest zaleceniem, a nie rozkazem.
7 A wolałbym, aby wszyscy ludzie byli tacy, jak ja, lecz każdy ma własny dar łaski od Boga, jeden taki, a drugi inny.
8 A mówię tym, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, wraz wdowom: Dobrze zrobią, jeśli pozostaną w tym stanie, w jakim ja jestem.
9 Jeśli jednak nie mogą zachować wstrzemięźliwości, niechaj wstępują w stan małżeński; albowiem lepiej jest wstąpić w stan małżeński, niż gorzeć.
10 Tym zaś, którzy żyją w stanie małżeńskim, nakazuję nie ja, lecz Pan, ażeby żona męża nie opuszczała,
11 A jeśliby opuściła, niech pozostanie niezamężna albo niech się z mężem pojedna; niech też mąż z żoną się nie rozwodzi.
12 Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli jakiś brat ma żonę pogankę, a ta zgadza się na współżycie z nim, niech się z nią nie rozwodzi;
13 I żona, która ma męża poganina, a ten zgadza się na współżycie z nią, niech się z nim nie rozwodzi.
14 Albowiem mąż poganin uświęcony jest przez żonę i żona poganka uświęcona jest przez wierzącego męża; inaczej dzieci wasze byłyby nieczyste, a tak są święte.
15 A jeśli poganin chce się rozwieść, niechże się rozwiedzie; w takich przypadkach brat czy siostra nie są niewolniczo związani, gdyż do pokoju powołał was Bóg.
16 Bo skądże wiesz, żono, że zbawisz męża? Albo skąd wiesz, mężu, że zbawisz żonę?
17 Poza tym, niech każdy żyje tak, jak mu wyznaczył Pan, w takim stanie, w jakim powołał go Bóg; tak też zarządzam we wszystkich zborach.
18 Był ktoś w chwili powołania obrzezany? Niech nie ukrywa obrzezania. Był ktoś w chwili powołania nieobrzezany? Niech się nie obrzezuje.
19 Obrzezanie nie ma żadnego znaczenia i nieobrzęzanie nie mą żadnego znaczenia, ale tylko przestrzeganie przykazań Bożych.
20 Niech każdy pozostanie w tym stanie, w jakim został powołany.
21 Zostałeś powołany, będąc niewolnikiem? Nie trap się tym; ale jeśli możesz stać się wolnym, raczej korzystaj z tego.
22 Kto bowiem jako niewolnik został powołany w Panu, ten jest wyzwoleńcem Pana; podobnie — kto jako wolny został powołany, jest niewolnikiem Chrystusa.
23 Drogoście kupieni; nie stawajcie się niewolnikami ludzi.
24 Bracia, niech każdy pozostanie przed Bogiem w tym stanie, w jakim został powołany.
25 A co do panien, nakazu Pańskiego nie mam, ale wyrażam zdanie jako ten, który dzięki miłosierdziu Pańskiemu zasługuje na wiarę.
26 Sądzę więc, że w obliczu groźnego położenia dobrze jest człowiekowi pozostać takim, jakim jest.
27 Jesteś związany z żoną? Nie szukaj rozłączenia. Nie jesteś związany z żoną? Nie szukaj żony.
28 A jeśli się ożeniłeś, nie zgrzeszyłeś, a jeśli panna wyszła za mąż, nie zgrzeszyła; wszakże tacy będą mieli doczesne kłopoty, ja zaś chciałbym wam tego oszczędzić.
29 A to powiadam, bracia, czas, który pozostał, jest krótki; dopóki jednak trwa, winni również ci, którzy mają żony, żyć tak, jakby ich nie mieli;
30 A ci, którzy płaczą, jakby nie płakali; a ci, którzy się weselą, jakby się nie weselili; a ci, którzy kupują, jakby nic nie posiadali;
31 A ci, którzy używają tego świata, jakby go nie używali; przemija bowiem kształt tego świata.
32 Chcę, abyście byli wolni od trosk; kto nie ma żony, troszczy się o sprawy Pańskie, o to, jak by się Panu podobać;
33 A żonaty troszczy się o sprawy tego świata, o to, jak by się podobać żonie,
34 I żyje w rozterce. Także kobieta niezamężna i panna troszczy się o sprawy Pańskie, aby być świętą i ciałem i duchem; mężatka zaś troszczy się o sprawy tego świata, jakby się podobać mężowi.
35 A to mówię dla własnego dobra waszego, nie aby sidła na was zarzucać, lecz abyście postępowali przystojnie i trwali przy Panu ustawicznie.
36 A jeśli ktoś uważa, że wobec swej panny zachowuje się niewłaściwie, bo już przekwitła, a powinna była wyjść za mąż, niech czyni, co chce, nie zgrzeszy, niech się pobiorą.
37 Kto jednak mocno postanowił w sercu swoim, bez przymusu, a panuje nad wolą swoją, i rozstrzygnął we własnym sercu, że zachowa swoją pannę w dziewictwie, dobrze uczyni.
38 Tak więc, kto poślubia pannę swoją, dobrze czyni, ale kto nie poślubia, lepiej czyni.
39 Żona związana jest tak długo, dopóki żyje jej mąż; a jeśli mąż umrze, wolno jej wyjść za mąż za kogo chce, byle w Panu.
40 Ale według mojego zdania jest szczęśliwsza, jeśli tak pozostanie; a sądzę, że i ja mam Ducha Bożego.
Про подружнє життя
1 А про те, що ви написали [мені], то добре було б чоловікові не торкатися жінки.
2 Але щоб уникнути розпусти, нехай кожний чоловік має свою дружину і кожна жінка нехай має свого чоловіка.
3 Нехай чоловік віддає дружині належну [любов], так само й дружина чоловікові.
4 Дружина не має влади над своїм тілом, а чоловік; так само й чоловік не має влади над своїм тілом, а дружина.
5 Не ухиляйтеся одне від одного, хіба що за згодою, тимчасово, коли перебуваєте в [пості й] молитві, – і знову будьте разом, щоб сатана не спокушав вас нестриманістю вашою.
6 Кажу це як пораду, не як наказ.
7 Бажаю, щоб усі люди були, як і я, але кожний має свій дар від Бога: один такий, другий інший.
8 Неодруженим і вдовам кажу: добре їм, якщо залишаться, як і я.
9 Коли ж не можуть стримуватися, хай одружуються, бо краще одружитися, ніж розпалюватися.
10 А тим, які одружилися, не я наказую, а Господь: щоби дружина з чоловіком не розлучалася.
11 Якщо ж і розлучиться, нехай залишається неодруженою або ж нехай помириться з чоловіком; і чоловік хай не розлучається з дружиною.
12 Іншим вже кажу я, а не Господь: якщо якийсь брат має невіруючу дружину, і та згідна жити з ним, хай її не покидає.
13 А коли яка жінка має невіруючого чоловіка і той погоджується жити з нею, хай не покидає чоловіка.
14 Бо невіруючий чоловік освячується через дружину, а невіруюча дружина освячується через брата. А в іншому випадку ваші діти були б нечисті; тепер же вони святі.
15 Якщо ж невіруючий розлучається, – хай розлучається; брат чи сестра в таких випадках не зв’язані, адже для миру покликав вас Бог.
16 Звідки знаєш, дружино, що ти не спасеш чоловіка? Або звідки ти знаєш, чоловіче, що не спасеш дружини?
Поведінка християнина
17 Нехай тільки кожний так поводиться, як кому визначив Господь, коли був покликаний Богом. І так я навчаю в усіх Церквах.
18 Коли хто був покликаний в обрізанні, – хай він не цурається цього . Коли хто був покликаний в необрізанні, – хай не обрізається.
19 Обрізання ніщо і необрізання ніщо; головне – зберігати Божі заповіді.
20 Кожний нехай залишається в тому покликанні, в якому був покликаний.
21 Ти був покликаний, будучи рабом? Не журися! Та коли можеш стати вільним, – скористайся цим .
22 Адже раб, покликаний Господом, є вільним у Господа. Так само покликаний вільним є рабом Христа.
23 Ви викуплені за ціну, тож не ставайте рабами людей.
24 Кожний, брати, нехай залишається перед Богом у тому стані , в якому був покликаний.
Поради дівчатам і вдовам
25 Що ж до дівчат, то я наказу від Господа не маю, а даю пораду як той, хто помилуваний Господом і гідний довіри.
26 Тому, з огляду на теперішні утиски, визнаю за краще, що людині добре залишатися так.
27 Ти зв’язаний з дружиною? Не шукай розлучення. Вільний від дружини? Не шукай дружини.
28 Якщо ж і одружишся, – ти не згрішив; і якщо дівчина вийде заміж, – не згрішила. Але вони матимуть тілесні страждання, тож мені вас шкода.
29 Це кажу, брати, бо час короткий, – тому хай і ті, хто має дружину, будуть як ті, які їх не мають,
30 а хто плаче, хай будуть як ті, котрі не плачуть, а ті, хто радіє, – як ті, котрі не радіють, а ті, хто купує, – як ті, котрі нічим не володіють,
31 і ті, хто користується світом, – як ті, котрі ним не користуються, бо минає образ цього світу.
32 Я ж бажаю, щоб ви не мали клопотів. Хто не одружився, – турбується про Господнє, як догодити Господу,
33 а хто одружився, – турбується про світське, як догодити дружині,
34 і тому він роздвоєний. І незаміжня жінка, і дівчина турбується про Господнє, щоби бути святою тілом і духом, а та, яка вийшла заміж, турбується про світське, як догодити чоловікові.
35 Кажу це для вашої користі, а не для того, щоб ярмо на вас накласти, щоб ви з гідністю і ревно трималися Господа.
36 Як хтось думає про свою дівчину, що недобре, коли вона так залишиться і в зрілому віці, то нехай робить, як хоче, – він не грішить: хай такі виходять заміж.
37 А як хто непохитний серцем і без примусу має владу над своєю волею, і постановив у своєму серці зберегти її дівчиною, той добре зробить.
38 Отже, хто видає заміж дівчину, добре робить, а хто не видає її, робить ще краще.
39 Жінка зв’язана [законом], доки живе її чоловік. Якщо ж помре чоловік, вона вільна вийти заміж за кого хоче, тільки щоб у Господі.
40 Однак блаженнішою вона є, якщо за моєю порадою залишатиметься так. Думаю, що і я маю Божого Духа.