To the chief Musician upon Mahalath, Maschil, A Psalm of David.
1 The fool hath said in his heart, There is no God. Corrupt are they, and have done abominable iniquity: there is none that doeth good.
2 God looked down from heaven upon the children of men, to see if there were any that did understand, that did seek God.
3 Every one of them is gone back: they are altogether become filthy; there is none that doeth good, no, not one.
4 Have the workers of iniquity no knowledge? who eat up my people as they eat bread: they have not called upon God.
5 There were they in great fear, where no fear was: for God hath scattered the bones of him that encampeth against thee: thou hast put them to shame, because God hath despised them.
6 Oh that the salvation of Israel were come out of Zion! When God bringeth back the captivity of his people, Jacob shall rejoice, and Israel shall be glad.
Bezbożność głupotą
(Ps. 14)1 Przewodnikowi chóru. Według „Mahalat…” Pieśń pouczająca Dawida.
2 Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga.
Są znieprawieni, popełniają ohydne czyny;
Nie ma nikogo, kto by dobrze czynił.
3 Bóg spogląda z niebios na ludzi,
Aby zobaczyć, czy jest kto rozumny,
Który szuka Boga.
4 Wszyscy odstąpili, wspólnie się splugawili,
Nie ma, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego.
5 Czyż się nie opamiętają złoczyńcy,
Którzy pożerają lud swój tak, jak by chleb jedli,
Boga jednak nie wzywają?
6 Tam ogarnie ich strach, jakiego dotąd nie było;
Bóg bowiem rozproszy kości oblegających cię,
Ty ich zawstydzisz, bo Bóg wzgardził nimi.
7 Oby przyszło z Syjonu wybawienie Izraela!
Kiedy Bóg wróci z niewoli lud swój,
Uraduje się Jakub, rozweseli się Izrael.