1 Thus saith the LORD; Behold, I will raise up against Babylon, and against them that dwell in the midst of them that rise up against me, a destroying wind; 2 And will send unto Babylon fanners, that shall fan her, and shall empty her land: for in the day of trouble they shall be against her round about. 3 Against him that bendeth let the archer bend his bow, and against him that lifteth himself up in his brigandine: and spare ye not her young men; destroy ye utterly all her host. 4 Thus the slain shall fall in the land of the Chaldeans, and they that are thrust through in her streets. 5 For Israel hath not been forsaken, nor Judah of his God, of the LORD of hosts; though their land was filled with sin against the Holy One of Israel. 6 Flee out of the midst of Babylon, and deliver every man his soul: be not cut off in her iniquity; for this is the time of the LORD’s vengeance; he will render unto her a recompence. 7 Babylon hath been a golden cup in the LORD’s hand, that made all the earth drunken: the nations have drunken of her wine; therefore the nations are mad. 8 Babylon is suddenly fallen and destroyed: howl for her; take balm for her pain, if so be she may be healed. 9 We would have healed Babylon, but she is not healed: forsake her, and let us go every one into his own country: for her judgment reacheth unto heaven, and is lifted up even to the skies. 10 The LORD hath brought forth our righteousness: come, and let us declare in Zion the work of the LORD our God. 11 Make bright the arrows; gather the shields: the LORD hath raised up the spirit of the kings of the Medes: for his device is against Babylon, to destroy it; because it is the vengeance of the LORD, the vengeance of his temple. 12 Set up the standard upon the walls of Babylon, make the watch strong, set up the watchmen, prepare the ambushes: for the LORD hath both devised and done that which he spake against the inhabitants of Babylon. 13 O thou that dwellest upon many waters, abundant in treasures, thine end is come, and the measure of thy covetousness. 14 The LORD of hosts hath sworn by himself, saying , Surely I will fill thee with men, as with caterpillers; and they shall lift up a shout against thee. 15 He hath made the earth by his power, he hath established the world by his wisdom, and hath stretched out the heaven by his understanding. 16 When he uttereth his voice, there is a multitude of waters in the heavens; and he causeth the vapours to ascend from the ends of the earth: he maketh lightnings with rain, and bringeth forth the wind out of his treasures. 17 Every man is brutish by his knowledge; every founder is confounded by the graven image: for his molten image is falsehood, and there is no breath in them. 18 They are vanity, the work of errors: in the time of their visitation they shall perish. 19 The portion of Jacob is not like them; for he is the former of all things: and Israel is the rod of his inheritance: the LORD of hosts is his name. 20 Thou art my battle axe and weapons of war: for with thee will I break in pieces the nations, and with thee will I destroy kingdoms; 21 And with thee will I break in pieces the horse and his rider; and with thee will I break in pieces the chariot and his rider; 22 With thee also will I break in pieces man and woman; and with thee will I break in pieces old and young; and with thee will I break in pieces the young man and the maid; 23 I will also break in pieces with thee the shepherd and his flock; and with thee will I break in pieces the husbandman and his yoke of oxen; and with thee will I break in pieces captains and rulers. 24 And I will render unto Babylon and to all the inhabitants of Chaldea all their evil that they have done in Zion in your sight, saith the LORD. 25 Behold, I am against thee, O destroying mountain, saith the LORD, which destroyest all the earth: and I will stretch out mine hand upon thee, and roll thee down from the rocks, and will make thee a burnt mountain. 26 And they shall not take of thee a stone for a corner, nor a stone for foundations; but thou shalt be desolate for ever, saith the LORD. 27 Set ye up a standard in the land, blow the trumpet among the nations, prepare the nations against her, call together against her the kingdoms of Ararat, Minni, and Ashchenaz; appoint a captain against her; cause the horses to come up as the rough caterpillers. 28 Prepare against her the nations with the kings of the Medes, the captains thereof, and all the rulers thereof, and all the land of his dominion. 29 And the land shall tremble and sorrow: for every purpose of the LORD shall be performed against Babylon, to make the land of Babylon a desolation without an inhabitant. 30 The mighty men of Babylon have forborn to fight, they have remained in their holds: their might hath failed; they became as women: they have burned her dwellingplaces; her bars are broken. 31 One post shall run to meet another, and one messenger to meet another, to shew the king of Babylon that his city is taken at one end, 32 And that the passages are stopped, and the reeds they have burned with fire, and the men of war are affrighted. 33 For thus saith the LORD of hosts, the God of Israel; The daughter of Babylon is like a threshingfloor, it is time to thresh her: yet a little while, and the time of her harvest shall come. 34 Nebuchadrezzar the king of Babylon hath devoured me, he hath crushed me, he hath made me an empty vessel, he hath swallowed me up like a dragon, he hath filled his belly with my delicates, he hath cast me out. 35 The violence done to me and to my flesh be upon Babylon, shall the inhabitant of Zion say; and my blood upon the inhabitants of Chaldea, shall Jerusalem say. 36 Therefore thus saith the LORD; Behold, I will plead thy cause, and take vengeance for thee; and I will dry up her sea, and make her springs dry. 37 And Babylon shall become heaps, a dwellingplace for dragons, an astonishment, and an hissing, without an inhabitant. 38 They shall roar together like lions: they shall yell as lions’ whelps. 39 In their heat I will make their feasts, and I will make them drunken, that they may rejoice, and sleep a perpetual sleep, and not wake, saith the LORD. 40 I will bring them down like lambs to the slaughter, like rams with he goats. 41 How is Sheshach taken! and how is the praise of the whole earth surprised! how is Babylon become an astonishment among the nations! 42 The sea is come up upon Babylon: she is covered with the multitude of the waves thereof. 43 Her cities are a desolation, a dry land, and a wilderness, a land wherein no man dwelleth, neither doth any son of man pass thereby. 44 And I will punish Bel in Babylon, and I will bring forth out of his mouth that which he hath swallowed up: and the nations shall not flow together any more unto him: yea, the wall of Babylon shall fall. 45 My people, go ye out of the midst of her, and deliver ye every man his soul from the fierce anger of the LORD. 46 And lest your heart faint, and ye fear for the rumour that shall be heard in the land; a rumour shall both come one year, and after that in another year shall come a rumour, and violence in the land, ruler against ruler. 47 Therefore, behold, the days come, that I will do judgment upon the graven images of Babylon: and her whole land shall be confounded, and all her slain shall fall in the midst of her. 48 Then the heaven and the earth, and all that is therein, shall sing for Babylon: for the spoilers shall come unto her from the north, saith the LORD. 49 As Babylon hath caused the slain of Israel to fall, so at Babylon shall fall the slain of all the earth. 50 Ye that have escaped the sword, go away, stand not still: remember the LORD afar off, and let Jerusalem come into your mind. 51 We are confounded, because we have heard reproach: shame hath covered our faces: for strangers are come into the sanctuaries of the LORD’s house. 52 Wherefore, behold, the days come, saith the LORD, that I will do judgment upon her graven images: and through all her land the wounded shall groan. 53 Though Babylon should mount up to heaven, and though she should fortify the height of her strength, yet from me shall spoilers come unto her, saith the LORD. 54 A sound of a cry cometh from Babylon, and great destruction from the land of the Chaldeans: 55 Because the LORD hath spoiled Babylon, and destroyed out of her the great voice; when her waves do roar like great waters, a noise of their voice is uttered: 56 Because the spoiler is come upon her, even upon Babylon, and her mighty men are taken, every one of their bows is broken: for the LORD God of recompences shall surely requite. 57 And I will make drunk her princes, and her wise men , her captains, and her rulers, and her mighty men: and they shall sleep a perpetual sleep, and not wake, saith the King, whose name is the LORD of hosts. 58 Thus saith the LORD of hosts; The broad walls of Babylon shall be utterly broken, and her high gates shall be burned with fire; and the people shall labour in vain, and the folk in the fire, and they shall be weary.
59 ¶ The word which Jeremiah the prophet commanded Seraiah the son of Neriah, the son of Maaseiah, when he went with Zedekiah the king of Judah into Babylon in the fourth year of his reign. And this Seraiah was a quiet prince. 60 So Jeremiah wrote in a book all the evil that should come upon Babylon, even all these words that are written against Babylon. 61 And Jeremiah said to Seraiah, When thou comest to Babylon, and shalt see, and shalt read all these words; 62 Then shalt thou say, O LORD, thou hast spoken against this place, to cut it off, that none shall remain in it, neither man nor beast, but that it shall be desolate for ever. 63 And it shall be, when thou hast made an end of reading this book, that thou shalt bind a stone to it, and cast it into the midst of Euphrates: 64 And thou shalt say, Thus shall Babylon sink, and shall not rise from the evil that I will bring upon her: and they shall be weary. Thus far are the words of Jeremiah.
Zapowiedź całkowitego zniszczenia Babilonu
1 Tak mówi Pan:
Oto ja wzbudzę przeciwko Babilonowi i mieszkańcom Leb Kamaj niszczący wiatr.
2 Wtedy wyślę przeciwko Babilonowi obcych.
Przesieją go i spustoszą jego ziemię,
gdyż będą przeciwko niemu z każdej strony
w dniu nieszczęścia.
3 Przeciwko temu, który napina swój łuk,
przeciwko temu, który chlubi się swym pancerzem:
Nie oszczędzajcie jego młodzieńców,
zniszczcie doszczętnie wszystkie jego oddziały!
4 I polegną zabici w kraju Chaldejczyków,
a ranni na jego ulicach.
5 Ani Izrael, ani Juda nie są opuszczeni jak wdowa
przez swego Boga, Pana Zastępów,
gdyż ich kraj jest pełen winy
wobec Świętego Izraela.
6 Uciekajcie z Babilonu!
Niech każdy ratuje swoje życie!
Nie gińcie z powodu jego winy,
ponieważ jest to czas zemsty dla Pana,
który odpłaca mu tym, na co zasłużył.
7 Babilon był złotym kielichem w ręku Pana
upijającym całą ziemię.
Jego wino piły narody,
dlatego narody postępują jak szalone.
8 Babilon upadł nagle i został rozbity.
Podnieście lament nad nim,
weźcie balsam na jego ból,
może da się go uleczyć!
9 Leczyliśmy Babilon, jednak nie dało się go uleczyć!
Opuśćcie go i niech każdy idzie do swojego kraju!
Sąd nad nim bowiem sięga do niebios,
i wznosi się aż do obłoków.
10 Pan ujawnił naszą sprawiedliwość. Chodźmy! Opowiemy na Syjonie o dziełach Pana, naszego Boga!
11 Ostrzcie strzały,
przygotujcie tarcze!
Pan wzbudził ducha królów Medów,
gdyż Jego zamiary są przeciwko Babilonowi, by go spustoszyć. Jest to zemsta Pana, zemsta za Jego świątynię.
12 Podnieście znak przeciwko murom Babilonu,
wzmocnijcie straże,
postawcie strażników,
przygotujcie zasadzki!
Jak bowiem Pan zamierzył, tak też uczynił
– to, co powiedział przeciwko mieszkańcom Babilonu.
13 Ty, który osiadłeś nad wielkimi wodami,
i masz wielkie skarby,
nadszedł twój koniec,
nić twojego życia jest odcięta!
14 Pan Zastępów przysiągł na swoje życie:
Nawet gdybyś był zapełniony ludźmi jak szarańczą,
to podniosą przeciwko tobie wrzawę wojenną.
15 On uczynił ziemię swoją mocą
i utwierdził świat swoją mądrością,
a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.
16 Gdy On wydaje głos, szumią wody na niebiosach,
sprawia, że kłębią się chmury z krańca ziemi,
wywołuje błyskawice na deszcz,
powoduje, że z Jego skarbców wychodzi wiatr.
17 Głupi jest każdy człowiek i bez wiedzy,
złotnik okryje się wstydem z powodu posągu.
Fałszem jest bowiem to, co odlewa
– nie ma w nich ducha.
18 Są one nicością, przedmiotem drwiny. W czasie ich karania – zginą.
19 Nie takim jak dział Jakuba,
bo On jest tym, który wszystko ukształtował,
Izrael natomiast jest plemieniem Jego dziedzictwa.
Pan Zastępów brzmi Jego imię.
20 Ty byłeś dla Mnie młotem,
narzędziem walki.
Tobą zmiażdżyłem narody,
tobą spustoszyłem królestwa,
21 tobą zmiażdżyłem konia i jego jeźdźca,
tobą zmiażdżyłem rydwan i jego woźnicę,
22 tobą zmiażdżyłem mężczyznę i kobietę,
tobą zmiażdżyłem starca i dziecko,
tobą zmiażdżyłem młodzieńca i dziewczynę,
23 tobą zmiażdżyłem pasterza i jego trzodę,
tobą zmiażdżyłem rolnika i jego zaprzęg,
tobą zmiażdżyłem namiestników i gubernatorów.
24 Odpłacę Babilonowi
i wszystkim mieszkańcom Chaldei,
za całe ich zło, którego się dopuścili
na Syjonie na waszych oczach – wyrocznia Pana.
25 Oto Ja jestem przeciwko tobie, Góro Zniszczenia
– wyrocznia Pana –
która niszczysz całą ziemię.
Moją rękę wyciągnę przeciwko tobie
i zrzucę ciebie ze skał,
i zamienię cię w spaloną górę.
26 I nie wezmą z ciebie kamienia węgielnego
ani kamienia na fundamenty,
gdyż staniesz się rumowiskiem na wieki – wyrocznia Pana.
27 Wznieście znaki w kraju,
zadmijcie w róg wśród narodów,
wyznaczcie przeciwko niemu narody,
zwołajcie przeciwko niemu królestwa:
Ararat, Minni i Aszkenaz!
Ustanówcie przeciwko niemu urzędnika wojskowego!
Sprowadźcie rumaki niczym groźną szarańczę!
28 Wyznaczcie przeciwko niemu narody, królów Medii, jej namiestników i jej wszystkich gubernatorów oraz wszystkie kraje objęte jej panowaniem.
29 Trzęsie się ziemia i drży,
gdyż wypełniły się przeciwko Babilonowi zamiary Pana,
by zamienić kraj Babilonu
w pustkowie pozbawione mieszkańca.
30 Bohaterowie Babilonu przestali walczyć,
zamieszkali w twierdzach.
Wyczerpała się ich siła, stali się jak kobiety.
Podpalono jego siedziby,
skruszono jego rygle.
31 Goniec wybiega na spotkanie gońca,
a herold na spotkanie herolda,
aby zawiadomić króla Babilonu,
że jego miasto zostało zdobyte ze wszystkich stron,
32 że przejścia są zajęte,
umocnienia spalone ogniem,
a wojownicy – przerażeni.
33 Tak bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:
Córa Babilonu jest jak klepisko w czasie, gdy się je depcze.
Jeszcze mała chwila, a nadejdzie na nią czas żniwa.
34 Pożarł mnie i zniszczył Nebukadnessar, król Babilonu,
odstawił mnie jak puste naczynie,
pochłonął mnie jak smok,
by napełnić swój brzuch tym, co dawało mi rozkosz,
wypędził mnie.
35 Przemoc nade mną i nad moim
ciałem niech spadnie na Babilon
– mówi mieszkanka Syjonu,
a moja krew na mieszkańców Chaldei
– mówi Jerozolima.
36 Dlatego tak mówi Pan:
Oto Ja będę bronił twej sprawy
i dokonam zemsty za ciebie.
Wysuszę jego morze
i sprawię, że wyschną jego źródła.
37 I stanie się Babilon rumowiskiem,
siedliskiem szakali,
przedmiotem zgrozy i szyderstwem,
pozbawionym mieszkańca.
38 Razem będą ryczeć jak lwy,
pomrukiwać jak młode lwy.
39 Gdy się rozgrzeją, przygotuję im ucztę
i upoję ich tak, żeby radośnie świętowali,
zasnęli snem wiecznym
i się nie obudzili – wyrocznia Pana.
40 Sprawię, że pójdą na rzeź jak baranki,
jak barany wraz z kozłami.
41 O, jakże został zdobyty Szeszak
i wzięta chwała całej ziemi!
O, jakże się stał Babilon
pustkowiem wśród narodów!
42 Morze wystąpiło przeciwko Babilonowi.
Został przykryty mnóstwem fal.
43 Jego miasta stały się pustkowiem,
wyschłą ziemią i stepem,
ziemią, w której nikt nie zamieszka
ani nie będzie przez nią przechodzić żaden człowiek.
44 Ukarzę Bela w Babilonie.
Wydobędę z jego paszczy to, co pochłonął,
już więcej nie będą napływać do niego narody.
Upadnie również mur Babilonu.
45 Wyjdź spośród niego, Mój ludu!
Niech każdy ratuje własne życie
przed płonącym gniewem Pana!
46 Niech nie będą bojaźliwe wasze serca ani nie lękajcie się wieści słyszanej w kraju, gdy w jednym roku przychodzi jedna wieść, a w drugim – druga. W kraju będzie przemoc i władca wystąpi przeciwko władcy.
47 Dlatego oto nadchodzą dni,
gdy ukarzę posągi Babilonu.
Cała jego ziemia okryje się wstydem,
a wszyscy jego zabici będą leżeć pośród niego.
48 Z powodu Babilonu będą się cieszyć
niebiosa i ziemia,
i wszystko, co jest na nich,
gdyż z północy nadciągają przeciwko niemu
niszczyciele – wyrocznia Pana.
49 O, polegli Izraela!
Także Babilon musi upaść,
jak za Babilon padli
polegli na całej ziemi.
50 O, ocaleni od miecza, uciekajcie,
nie zatrzymujcie się!
Pamiętajcie o Panu, gdy jesteście daleko,
a Jerozolima niech wstępuje do waszego serca!
51 Okryliśmy się wstydem, ponieważ usłyszeliśmy zniewagę.
Nasze twarze są okryte hańbą,
gdyż obcy weszli
do najświętszych miejsc domu Pana.
52 Dlatego oto nadchodzą dni
– wyrocznia Pana –
że ukarzę jego posągi,
a w całym jego kraju będą wzdychać przebici.
53 Choćby Babilon wstąpił na niebiosa,
choćby uczynił niedostępną, wysoko położoną swoją moc,
to ode Mnie przybędą do niego niszczyciele
– wyrocznia Pana.
54 Odgłos krzyku z Babilonu!
Wielka klęska z kraju Chaldejczyków,
55 ponieważ Pan pustoszy Babilon
i usuwa z niego wielki gwar.
Burzą się ich fale jak wielkie wody,
rozlega się ryk ich głosu.
56 Niszczyciel bowiem przybywa przeciwko niemu do Babilonu.
Jego wojownicy zostaną pojmani, ich łuki będą połamane,
gdyż Pan jest Bogiem odpłaty,
na pewno odpłaci.
57 Upiję jego książąt i jego mędrców, jego namiestników i jego gubernatorów oraz jego bohaterów. Zasną snem wiecznym i się nie obudzą – wyrocznia Króla. Jego imię brzmi Pan Zastępów.
58 Tak mówi Pan Zastępów:
Szerokie mury Babilonu
będą całkowicie zburzone,
jego wysokie bramy
będą spalone ogniem.
Narody się trudzą na próżno,
a ludy męczą się dla ognia.
59 Słowo, które polecił prorok Jeremiasz Serajaszowi, synowi Neriasza, synowi Machsejasza, gdy ten poszedł z Sedecjaszem, królem Judy, do Babilonu w czwartym roku jego panowania. Serajasz zaś był głównym kwatermistrzem. 60 Jeremiasz spisał do jednej księgi wszystkie nieszczęścia, które miały przyjść na Babilon, wszystkie te słowa napisane przeciwko Babilonowi. 61 Jeremiasz powiedział do Serajasza: Gdy przybędziesz do Babilonu, to zadbaj o to, by odczytać wszystkie te słowa. 62 Wtedy powiesz: Panie, Ty powiedziałeś o tym miejscu, że je zniszczysz i nie będzie mieszkańca, od człowieka aż do zwierzęcia, gdyż stanie się wiecznym rumowiskiem. 63 A gdy skończysz czytać tę księgę, to przywiążesz do niej kamień i wrzucisz ją do Eufratu. 64 I powiesz: Tak utonie Babilon i nigdy się nie podniesie z powodu nieszczęścia, jakie Ja na niego sprowadzę. A męczą się… – dotąd są słowa Jeremiasza.