1 The word of the LORD came also unto me, saying, 2 Thou shalt not take thee a wife, neither shalt thou have sons or daughters in this place. 3 For thus saith the LORD concerning the sons and concerning the daughters that are born in this place, and concerning their mothers that bare them, and concerning their fathers that begat them in this land; 4 They shall die of grievous deaths; they shall not be lamented; neither shall they be buried; but they shall be as dung upon the face of the earth: and they shall be consumed by the sword, and by famine; and their carcases shall be meat for the fowls of heaven, and for the beasts of the earth. 5 For thus saith the LORD, Enter not into the house of mourning, neither go to lament nor bemoan them: for I have taken away my peace from this people, saith the LORD, even lovingkindness and mercies. 6 Both the great and the small shall die in this land: they shall not be buried, neither shall men lament for them, nor cut themselves, nor make themselves bald for them: 7 Neither shall men tear themselves for them in mourning, to comfort them for the dead; neither shall men give them the cup of consolation to drink for their father or for their mother. 8 Thou shalt not also go into the house of feasting, to sit with them to eat and to drink. 9 For thus saith the LORD of hosts, the God of Israel; Behold, I will cause to cease out of this place in your eyes, and in your days, the voice of mirth, and the voice of gladness, the voice of the bridegroom, and the voice of the bride.
10 ¶ And it shall come to pass, when thou shalt shew this people all these words, and they shall say unto thee, Wherefore hath the LORD pronounced all this great evil against us? or what is our iniquity? or what is our sin that we have committed against the LORD our God? 11 Then shalt thou say unto them, Because your fathers have forsaken me, saith the LORD, and have walked after other gods, and have served them, and have worshipped them, and have forsaken me, and have not kept my law; 12 And ye have done worse than your fathers; for, behold, ye walk every one after the imagination of his evil heart, that they may not hearken unto me: 13 Therefore will I cast you out of this land into a land that ye know not, neither ye nor your fathers; and there shall ye serve other gods day and night; where I will not shew you favour.
14 ¶ Therefore, behold, the days come, saith the LORD, that it shall no more be said, The LORD liveth, that brought up the children of Israel out of the land of Egypt; 15 But, The LORD liveth, that brought up the children of Israel from the land of the north, and from all the lands whither he had driven them: and I will bring them again into their land that I gave unto their fathers.
16 ¶ Behold, I will send for many fishers, saith the LORD, and they shall fish them; and after will I send for many hunters, and they shall hunt them from every mountain, and from every hill, and out of the holes of the rocks. 17 For mine eyes are upon all their ways: they are not hid from my face, neither is their iniquity hid from mine eyes. 18 And first I will recompense their iniquity and their sin double; because they have defiled my land, they have filled mine inheritance with the carcases of their detestable and abominable things. 19 O LORD, my strength, and my fortress, and my refuge in the day of affliction, the Gentiles shall come unto thee from the ends of the earth, and shall say, Surely our fathers have inherited lies, vanity, and things wherein there is no profit. 20 Shall a man make gods unto himself, and they are no gods? 21 Therefore, behold, I will this once cause them to know, I will cause them to know mine hand and my might; and they shall know that my name is The LORD.
Boży sąd nad ludem – głód, miecz i śmierć
1 I doszło do mnie następujące słowo Pana: 2 Nie weźmiesz sobie żony, nie będziesz miał synów i córek na tym miejscu. 3 Tak bowiem mówi Pan o synach i córkach, którzy się urodzą na tym miejscu, i o matkach, które ich urodzą, oraz o ojcach, którzy ich spłodzą w tym kraju: 4 Od śmiertelnych chorób poumierają, nie będą opłakiwani ani nie zostaną pochowani – staną się nawozem na powierzchni ziemi. Zginą od miecza i z głodu. Ich zwłoki natomiast staną się żerem dla ptactwa podniebnego i dla dzikich zwierząt.
5 Tak bowiem mówi Pan: Nie wejdziesz do domu żałoby, nie pójdziesz, aby opłakiwać, nie będziesz ich pocieszał, gdyż odebrałem temu ludowi Mój pokój – wyrocznia Pana – łaskę i miłosierdzie. 6 Umrą wielcy i mali w tym kraju. Nie zostaną pochowani, nikt nie będzie ich opłakiwać. Nikt nie będzie z ich powodu robić sobie nacięć ani się strzyc. 7 Nie będą łamać chleba żałoby, aby pocieszyć po zmarłym. Nikomu także nie dadzą się napić z kielicha pocieszenia po jego ojcu lub po jego matce. 8 Nie wejdziesz również do domu, w którym jest uczta, żeby zasiąść z nimi, żeby jeść i pić. 9 Tak bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja sprawię, że ustanie na tym miejscu – na waszych oczach i za waszych dni – głos wesela i głos radości, głos pana młodego i głos panny młodej.
10 A gdy ogłosisz ludowi wszystkie te słowa, a oni powiedzą ci: Za co Pan wypowiedział przeciwko nam to całe wielkie nieszczęście? Jaka jest nasza wina i jaki jest nasz grzech, którym zgrzeszyliśmy przeciwko Panu, naszemu Bogu? 11 Wtedy odpowiesz im: Dlatego, że wasi ojcowie opuścili Mnie – wyrocznia Pana – i poszli za innymi bogami, im służyli i im się kłaniali, Mnie zaś porzucili i nie przestrzegali Mojego Prawa. 12 Wy natomiast dopuściliście się jeszcze gorszego zła niż wasi ojcowie. Oto każdy z was postępuje według zatwardziałości swego złego serca, nie słuchając Mnie. 13 Wyrzucę więc was z tej ziemi do ziemi, której nie znacie ani wy, ani wasi ojcowie. Tam będziecie służyć innym bogom dniem i nocą, ponieważ nie okażę wam współczucia.
Zapowiedź odnowy Izraela
14 Dlatego oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – gdy nie będzie się już więcej mówić: Na życie Pana, który wyprowadził Izraelitów z ziemi egipskiej, 15 lecz raczej: Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi północnej oraz ze wszystkich ziem, dokąd ich wypędził. I pozwolę im wrócić do ziemi, którą dałem ich przodkom.
16 Oto Ja poślę po wielu rybaków – wyrocznia Pana – aby ich wyłowili. A potem poślę po wielu myśliwych, aby polowali na nich z każdej góry, z każdego wzgórza i z każdej szczeliny skalnej. 17 Moje oczy bowiem są zwrócone na ich wszystkie drogi. Nie mogą się skryć przede Mną i nie może się ukryć ich wina przed Moimi oczami. 18 Najpierw odpłacę im podwójnie za ich winę i za ich grzech, bo zbezcześcili Moją ziemię martwymi obrzydliwościami i swoimi ohydami napełnili Moje dziedzictwo.
19 Panie, moja mocy i moja twierdzo,
moja ucieczko w dniu nieszczęścia!
Do Ciebie przybędą narody
z krańców ziemi. Powiedzą:
Tylko kłamstwo odziedziczyli nasi ojcowie,
nicość, która do niczego się nie nadaje.
20 Czy człowiek może sporządzić sobie bogów?
Oni nie są bogami!
21 Dlatego oto sprawię, że poznają,
tym razem dam im poznać
Moją moc i Moją potęgę.
Poznają, że Moje imię jest Pan.