Podobieństwo o siewcy
(Mat. 13,1—9Łuk. 8,4—8)1 I znowu począł nauczać nad morzem. I zeszło się do niego mnóstwo ludu, tak iż musiał wstąpić do łodzi i usiąść w niej na morzu, a cały lud był na lądzie, nad brzegiem morza.
2 I nauczał ich wielu rzeczy w podobieństwach i tak mówił do nich w kazaniu swoim:
3 Słuchajcie! Oto wyszedł siewca, aby siać.
4 A gdy siał, padło jedno na drogę i przyleciało ptactwo, i zjadło je.
5 Inne zaś padło na grunt skalisty, gdzie nie miało wiele ziemi i szybko wzeszło, gdyż gleba nie była głęboka.
6 A gdy wzeszło słońce, zostało spieczone, a że nie miało korzenia, uschło.
7 Inne znów padło między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je, i owocu nie wydało.
8 A inne padło na ziemię dobrą, wzeszło, wyrosło i wydało owoc trzydziestokrotny i sześćdziesięciokrotny, i stokrotny.
9 I mówił: Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.
Znaczenie podobieństw
(Mat. 13,10—17Łuk. 8,9—10)10 A gdy był na osobności, pytali go ci, którzy z nim byli razem z dwunastoma, o te podobieństwa.
11 I odpowiedział im: Powierzono wam tajemnicę Królestwa Bożego; tym zaś, którzy są zewnątrz, wszystko podaje się w podobieństwach,
12 Aby patrząc, widzieli, a nie ujrzeli; i słuchając słyszeli, a nie rozumieli, żeby się czasem nie nawrócili i nie dostąpili odpuszczenia.
Wyjaśnienie podobieństwa o siewcy
(Mat. 13,18—23Łuk. 8,11—15)13 I rzekł im: Nie rozumiecie tego podobieństwa? Jakże więc zrozumiecie wszystkie inne podobieństwa?
14 Siewca rozsiewa słowo.
15 Tymi na drodze, gdzie jest rozsiane słowo, są ci, do których, gdy je usłyszeli, zaraz przychodzi szatan i wybiera słowo, zasiane w nich.
16 Podobnie, zasianymi na gruncie skalistym są ci, którzy, skoro usłyszą słowo, zaraz je przyjmują z radością,
17 Ale nie mają w sobie korzenia, lecz są niestali i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszą.
18 A innymi, zasianymi między ciernie, są ci, którzy usłyszeli słowo,
19 Ale troski tego wieku i ułuda bogactw i pożądanie innych rzeczy owładają nimi i zaduszają słowo, tak iż plonu nie wydaje.
20 Owymi zaś, którzy są zasiani na dobrej ziemi, są ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc trzydziestokrotny i sześćdziesięciokrotny, i stokrotny.
Królestwo Boże przyrównane do świecy i ziarna
(Mat. 13,31—35Łuk. 8,16—18Łuk. 13,18—19)21 I mówił im: Czyż przynoszą światło po to, aby je postawić pod korcem albo pod łóżkiem? Czyż nie po to, aby je postawić na świeczniku?
22 Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione i nic nie pozostało utajone, co by nie wyszło na jaw.
23 Jeśli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha!
24 I rzekł do nich: Baczcie na to, co słyszycie! Jaką miarą mierzycie, taką wam odmierzą, a nawet wam przydadzą.
25 Albowiem temu, który ma, będzie dodane, a temu, który nie ma, zostanie i to, co ma, odebrane.
26 I mówił: Tak jest z Królestwem Bożym, jak z nasieniem, które człowiek rzuca w ziemię.
27 A czy on śpi, czy wstaje w nocy i we dnie, nasienie kiełkuje i wzrasta; on zaś nie wie jak.
28 Bo ziemia sama z siebie owoc wydaje, najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie.
29 A gdy owoc dojrzeje, wnet się zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo.
30 I mówił: Do czego przyrównamy Królestwo Boże albo jakim podobieństwem je wyrazimy?
31 Jest jak ziarno gorczyczne, które, gdy zostanie zasiane do ziemi, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi.
32 Ale gdy zostaje zasiane, wyrasta i staje się większe od wszystkich jarzyn, i wypuszcza tak wielkie gałęzie, że w jego cieniu mogą się gnieździć ptaki niebieskie.
33 I w wielu takich podobieństwach zwiastował im słowo stosownie do tego, jak mogli słuchać.
34 A bez podobieństwa nie mówił do nich. Na osobności zaś wykładał uczniom swoim wszystko.
Uciszenie burzy
(Mat. 8,23—27Łuk. 8,22—25)35 I rzekł do nich owego dnia, gdy nastał wieczór: Przeprawmy się na drugą stronę.
36 Opuścili więc lud i wzięli go z sobą tak jak był, w łodzi, a inne łodzie towarzyszyły mu.
37 I zerwała się gwałtowna burza, a fale wdzierały się do łodzi, tak iż łódź już się wypełniała.
38 A On był w tylnej części łodzi i spał na wezgłowiu. Budzą go więc i mówią do niego: Nauczycielu! Nic cię to nie obchodzi, że giniemy?
39 I obudziwszy się, zgromił wicher i rzekł do morza: Umilknij! Ucisz się! I ustał wicher, i nastała wielka cisza.
40 I rzekł do nich: Czemu jesteście tacy bojaźliwi? Jakże to, jeszcze wiary nie macie?
41 I zdjął ich strach wielki, i mówili jeden do drugiego: Kim więc jest Ten, że i wiatr, i morze są mu posłuszne?
The Parable of the Sower
(Matthew 13.1-9Luke 8.4-8)1 Again Jesus began to teach beside Lake Galilee. The crowd that gathered around him was so large that he got into a boat and sat in it. The boat was out in the water, and the crowd stood on the shore at the water's edge. 2 He used parables to teach them many things, saying to them:
3 “Listen! Once there was a man who went out to sow grain. 4 As he scattered the seed in the field, some of it fell along the path, and the birds came and ate it up. 5 Some of it fell on rocky ground, where there was little soil. The seeds soon sprouted, because the soil wasn't deep. 6 Then, when the sun came up, it burned the young plants; and because the roots had not grown deep enough, the plants soon dried up. 7 Some of the seed fell among thorn bushes, which grew up and choked the plants, and they didn't bear grain. 8 But some seeds fell in good soil, and the plants sprouted, grew, and bore grain: some had thirty grains, others sixty, and others one hundred.”
9 And Jesus concluded, “Listen, then, if you have ears!”
The Purpose of the Parables
(Matthew 13.10-17Luke 8.9Luke 10)10 When Jesus was alone, some of those who had heard him came to him with the twelve disciples and asked him to explain the parables. 11 “You have been given the secret of the Kingdom of God,” Jesus answered. “But the others, who are on the outside, hear all things by means of parables, 12 so that,
‘They may look and look,
yet not see;
they may listen and listen,
yet not understand.
For if they did, they would turn to God,
and he would forgive them.’”
Jesus Explains the Parable of the Sower
(Matthew 13.18-23Luke 8.11-15)13 Then Jesus asked them, “Don't you understand this parable? How, then, will you ever understand any parable? 14 The sower sows God's message. 15 Some people are like the seeds that fall along the path; as soon as they hear the message, Satan comes and takes it away. 16 Other people are like the seeds that fall on rocky ground. As soon as they hear the message, they receive it gladly. 17 But it does not sink deep into them, and they don't last long. So when trouble or persecution comes because of the message, they give up at once. 18 Other people are like the seeds sown among the thorn bushes. These are the ones who hear the message, 19 but the worries about this life, the love for riches, and all other kinds of desires crowd in and choke the message, and they don't bear fruit. 20 But other people are like seeds sown in good soil. They hear the message, accept it, and bear fruit: some thirty, some sixty, and some one hundred.”
A Lamp under a Bowl
(Luke 8.16-18)21 Jesus continued, “Does anyone ever bring in a lamp and put it under a bowl or under the bed? Isn't it put on the lampstand? 22 Whatever is hidden away will be brought out into the open, and whatever is covered up will be uncovered. 23 Listen, then, if you have ears!”
24 He also said to them, “Pay attention to what you hear! The same rules you use to judge others will be used by God to judge you—but with even greater severity. 25 Those who have something will be given more, and those who have nothing will have taken away from them even the little they have.”
The Parable of the Growing Seed
26 Jesus went on to say, “The Kingdom of God is like this. A man scatters seed in his field. 27 He sleeps at night, is up and about during the day, and all the while the seeds are sprouting and growing. Yet he does not know how it happens. 28 The soil itself makes the plants grow and bear fruit; first the tender stalk appears, then the head, and finally the head full of grain. 29 When the grain is ripe, the man starts cutting it with his sickle, because harvest time has come.
The Parable of the Mustard Seed
(Matthew 13.31Matthew 32Matthew 34Luke 13.18Luke 19)30 “What shall we say the Kingdom of God is like?” asked Jesus. “What parable shall we use to explain it? 31 It is like this. A man takes a mustard seed, the smallest seed in the world, and plants it in the ground. 32 After a while it grows up and becomes the biggest of all plants. It puts out such large branches that the birds come and make their nests in its shade.”
33 Jesus preached his message to the people, using many other parables like these; he told them as much as they could understand. 34 He would not speak to them without using parables, but when he was alone with his disciples, he would explain everything to them.
Jesus Calms a Storm
(Matthew 8.23-27Luke 8.22-25)35 On the evening of that same day Jesus said to his disciples, “Let us go across to the other side of the lake.” 36 So they left the crowd; the disciples got into the boat in which Jesus was already sitting, and they took him with them. Other boats were there too. 37 Suddenly a strong wind blew up, and the waves began to spill over into the boat, so that it was about to fill with water. 38 Jesus was in the back of the boat, sleeping with his head on a pillow. The disciples woke him up and said, “Teacher, don't you care that we are about to die?”
39 Jesus stood up and commanded the wind, “Be quiet!” and he said to the waves, “Be still!” The wind died down, and there was a great calm. 40 Then Jesus said to his disciples, “Why are you frightened? Do you still have no faith?”
41 But they were terribly afraid and began to say to one another, “Who is this man? Even the wind and the waves obey him!”