O Biblii

Co to jest Biblia?

Biblia to fascynująca księga. Została napisana dla każdego, aby mógł z niej korzystać. Z definicji  słowo biblia (gr.) znaczy książeczki.

Biblia jest to zbiór świętych ksiąg dla żydów i chrześcijan. Również muzułmanie uznają niektóre księgi biblijne za święte, mające jednak niższy status niż Koran.

Biblia żydów (Biblia hebrajska, przez chrześcijan nazywana Starym Testamentem) zawiera 24 księgi. Kanon ten został ustalony w judaizmie ok. I‑II w. n.e. Biblia chrześcijan składa się ze Starego i Nowego Testamentu.

Stary Testament

Trzy główne nurty chrześcijaństwa przyjmują różny kanon Starego Testamentu:

  • katolicyzm – kanon Biblii Hebrajskiej z podziałem na 39 ksiąg poszerzony o 7 ksiąg deuterokanonicznych
  • prawosławie – podstawą kanonu jest Septuaginta, kanon obejmuje 49 (lub 50) ksiąg
  • protestantyzm – kanon Biblii Hebrajskiej (tzw. protokanon) z podziałem na 39 ksiąg

Księgi deuterokanoniczne (gr. deuteros – drugi, inny) – całe księgi Biblii lub też ich fragmenty, które nie znajdowały się w zbiorze tzw. ksiąg protokanonicznych, czyli należących do Biblii Hebrajskiej. Księgi deuterokanoniczne należały do „drugiego kanonu”, tzn. do Biblii Greckiej, czyli tzw. Septuaginty (LXX).

Księgi Starego Testamentu w polskim przekładzie ekumenicznym obejmują:

  • księgi protokanoniczne: Księga Rodzaju (1 Księga Mojżeszowa, Genesis), Księga Wyjścia (2 Księga Mojżeszowa, Exodus), Księga Kapłańska (3 Księga Mojżeszowa, Leviticus), Księga Liczb (4 Księga Mojżeszowa, Numeri), Księga Powtórzonego Prawa (5 Księga Mojżeszowa, Deuteronomium), Księga Jozuego, Księga Sędziów, Księga Rut, 1–2 Księga Samuela, 1–2 Księga Królewska, 1–2 Księga Kronik, Księga Ezdrasza, Księga Nehemiasza, Księga Estery, Księga Hioba (Joba), Księga Psalmów, Księga Przysłów (Przypowieści Salomona), Księga Koheleta (Eklezjastesa, Kaznodziei Salomona), Pieśń nad Pieśniami, Księga Izajasza, Księga Jeremiasza, Lamentacje (Treny), Księga Ezechiela, Księga Daniela, Księga Ozeasza, Księga Joela, Księga Amosa, Księga Abdiasza, Księga Jonasza, Księga Micheasza, Księga Nahuma, Księga Habakuka, Księga Sofoniasza, Księga Aggeusza, Księga Zachariasza, Księga Malachiasza;
  • księgi deuterokanoniczne: Księga Estery (wersja grecka), Księga Judyty, Księga Tobita (Tobiasza), 1–2–3 Księga Machabejska, Księga Mądrości, Mądrość Syracha, Księga Barucha, List Jeremiasza, Księga Daniela (wersja grecka)

Nowy Testament

Całe chrześcijaństwo przyjmuje jednolity kanon Nowego Testamentu. Został on ustalony w IV w. po Chr. i zawiera 27 ksiąg. Są to: Ewangelia wg św. Mateusza, Ewangelia wg św. Marka, Ewangelia wg św. Łukasza, Ewangelia wg św. Jana, Dzieje Apostolskie, List do Rzymian, 1–2 List do Koryntian, List do Galatów (Galacjan), List do Efezjan, List do Kolosan, 1–2 List do Tesaloniczan, 1–2 List do Tymoteusza, List do Tytusa, List do Filemona, List do Hebrajczyków, List św. Jakuba, 1–2 List św. Piotra, 1–2–3 List św. Jana, List św. Judy, Apokalipsa św. Jana (Objawienie św. Jana).

Kiedy powstała Biblia?

Najstarsze teksty starotestamentowe spisano już ok. IX w. przed Chr. Pisma Nowego Testamentu w większości powstały w drugiej połowie I w. po Chr.

Języki Biblii

Biblia została napisana w trzech językach:

  • w hebrajskim – prawie cały Stary Testament
  • w aramejskim – nieliczne fragmenty Starego Testamentu
  • w greckim – Nowy Testament

2.2. Przekłady na język polski

Najważniejsze polskie przekłady Biblii:

  • Biblia Królowej Zofii (zwana też Biblią szaroszpatacką), wydana prawdopodobnie w połowie XV w. Przekład Starego Testamentu dokonany z Wulgaty i przekładu czeskiego przez zespół tłumaczy z ks. Andrzejem z Jaszowic.
  • Nowy Testament Murzynowskiego, wydany w Królewcu w latach 1551–1553. Ewangelicki przekład dokonany z greki przez tłumacza i pisarza reformacyjnego Stanisława Murzynowskiego.
  • Biblia Leopolity (zwana też Biblią scharffenbergowską), wydana w Krakowie w 1561 r. Pierwsze polskie tłumaczenie całej Biblii, dokonane z łacińskiego tekstu Wulgaty przez katolickiego duchownego ks. Jana Nicza pod pseudonimem Leopolita (Lwowianin).
  • Biblia Brzeska (zwana też Biblią Radziwiłłowską), wydana w Brześciu Litewskim w 1563 r. Pierwszy ewangelicki przekład całej Biblii, dokonany z języków oryginalnych przez zespół tłumaczy kalwińskich (m.in. Jan Łaski, Grzegorz Orszak, Jakub Lubelczyk) na zlecenie Mikołaja Radziwiłła zwanego Czarnym.
  • Biblia Nieświeska, wydana w 1572 r. Przekład ariański, dokonany przez Szymona Budnego.
  • Biblia Jakuba Wujka, wydana w 1599 r. Epokowy przekład katolicki, dokonany przez jezuitę ks. Jakuba Wujka, który korzystał z Wulgaty, posiłkując się także tekstami oryginalnymi. W Kościele Rzymskokatolickim Biblia Jakuba Wujka była najbardziej popularnym tłumaczeniem aż do wydania Biblii Tysiąclecia w 1965 r.
  • Biblia Gdańska, wydana w Gdańsku w 1632 r. Przekład ewangelicki, dokonany z języków oryginalnych przez kalwińskiego tłumacza Daniela Mikołajewskiego, po konsultacjach z przedstawicielami innych nurtów reformacji. W Kościołach protestanckich Biblia Gdańska była najbardziej popularnym tłumaczeniem aż do wydania Biblii Warszawskiej w 1975 r.
  • Nowy Testament, wydany w 1876 r. Przekład dokonany przez hr. Karola Węgierskiego.
  • Nowy Testament, wydany w 1881 r. Przekład międzywyznaniowy, dokonany przez tłumaczy katolickich i ewangelickich.
  • Biblia hebrajska – przekład Izaaka Cylkowa. W latach 1883–1914 księga po księdze ukazywał się przekład Biblii hebrajskiej, dokonany przez rabina Izaaka Cylkowa. Wydawano go razem z tekstem hebrajskim. Dzieło, niestety, nie zostało ukończone.
  • Biblia Tysiąclecia (zwana też Biblią Tyniecką), wydana w Tyńcu w 1965 r. Pierwszy katolicki przekład Biblii z języków oryginalnych, dokonany przez zespół tłumaczy pod redakcją benedyktyna o. Augustyna Jankowskiego. W Kościele Rzymskokatolickim Biblia Tysiąclecia jest obecnie przekładem liturgicznym. Doczekała się pięciu rewizji, od 2015 r. trwają prace nad szóstą.
  • Biblia Poznańska, wydana w Poznaniu w 1975 r. Przekład z języków oryginalnych, dokonany przez zespół biblistów katolickich.
  • Biblia Warszawska, wydana w Warszawie w 1975 r. Przekład ewangelicki z języków oryginalnych. Dokonał go zespół tłumaczy powołanych przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne w Polsce (obecnie Towarzystwo Biblijne w Polsce). W Kościołach protestanckich Biblia Warszawska jest najbardziej popularnym tłumaczeniem.
  • Biblia Warszawsko-Praska, wydana w 1997 r. Przekład z języków oryginalnych, dokonany przez katolickiego biblistę bp. Kazimierza Romaniuka.
  • Nowy Testament. Współczesny przekład, wydany w 1991 r. przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne w Polsce (obecnie Towarzystwo Biblijne w Polsce). W tłumaczeniu kierowano się zasadą ekwiwalencji dynamicznej, to znaczy starano się wiernie i dokładnie oddać sens tekstu oryginalnego w języku zrozumiałym dla każdego. Przekładu dokonał międzywyznaniowy zespół tłumaczy.
  • Biblia Ekumeniczna. Projekt tego przekładu Towarzystwo Biblijne w Polsce prowadziło we współpracy z tłumaczami i redaktorami z Kościołów tradycji katolickiej, prawosławnej i protestanckiej. W 2001 r. wydany został Nowy Testament i Psalmy. Księgi Starego Testamentu wydano w pięciu tomach: Księgi Dydaktyczne (2008), Księgi Deuterokanoniczne (2011), Pięcioksiąg (2014), Księgi Historyczne (2016) oraz Księgi Prorockie (2016). W 2017 r. ukazała się cała Biblia Ekumeniczna w jednym tomie.

więcej o Biblii Ekumenicznej [link do 2.4.1.]

  • Pismo Święte. Najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, wydany w 2008 r., dokonany przez zespół biblistów katolickich z Towarzystwa Świętego Pawła.

2.3. Przekłady na języki obce

Od starożytności Biblię lub jej fragmenty przetłumaczono na ponad 3 tys. języków. Niektóre przekłady miały ogromny wpływ na rozwój życia religijnego, jak również na kulturę i język w różnych regionach świata. Oto przykłady kilku znaczących tłumaczeń Biblii:

Septuaginta (LXX) – najstarszy znany przekład Biblii Hebrajskiej na język grecki, dokonany między III a I w. przed Chr. na użytek greckojęzycznej diaspory żydowskiej. Według legendy siedemdziesięciu dwóch tłumaczy przełożyło Pięcioksiąg Mojżeszowy w ciągu siedemdziesięciu dni – stąd nazwa Septuaginta (łac. siedemdziesiąt).

Wulgata – łaciński przekład Biblii dokonany przez Hieronima ze Strydonu w latach 382–406 na zlecenie papieża Damazego I. W średniowieczu najbardziej popularne tłumaczenie Biblii w Kościele zachodnim – stąd nazwa Wulgata (łac. rozpowszechniona, popularna), do XX w. podstawa przekładów biblijnych w Kościele Rzymskokatolickim.

Peszitta (syr. Powszechny) – przekład Biblii na język syryjski z ok. II w. po Chr. (Stary Testament) i ok. V w. po Chr. (Nowy Testament).

Biblia Lutra (Lutherbibel), wydana w 1534 r. Przekład niemiecki dokonany z języków oryginalnych (hebrajskiego, aramejskiego i greckiego) przez ks. Marcina Lutra. Tłumaczenie to wywarło duży wpływ na powstanie i rozwój literackiego języka niemieckiego. Doczekało się kilku rewizji i jest nadal w użyciu.

Biblia Króla Jakuba (King James Version lub Authorized Version), wydana w 1611 r. Przekład angielski dokonany z języków oryginalnych przez zespół tłumaczy na zlecenie króla Anglii i Szkocji Jakuba I. Doczekał się kilku rewizji i jest nadal używany. Język tego tłumaczenia wywarł ogromny wpływ zarówno na późniejsze angielskie przekłady Biblii, jak też na literaturę angielską.

2.4. Biblia Ekumeniczna i Warszawska

[Dwa kafelki: Biblia Ekumeniczna i Biblia Warszawska]

2.4.1. Biblia Ekumeniczna

Projekt ekumenicznego przekładu Biblii Towarzystwo Biblijne w Polsce rozpoczęło w 1995 r. Do jego realizacji powołano Międzywyznaniowy Zespół Tłumaczy, w którego skład weszli przedstawiciele Kościołów członkowskich Towarzystwa.

Pierwsze efekty pracy przyniosły wydanie pojedynczych Ewangelii w przekładzie ekumenicznym. W 1997 r. ukazały się Ewangelie Mateusza i Marka, zaś w 2000 r. Łukasza.

W 2001 r. Towarzystwo Biblijne wydało Nowy Testament i Psalmy w tym przekładzie. Dwa lata później oddzielnie wydano Księgę Psalmów.

Przygotowanie tłumaczenia tekstu biblijnego wymaga dużego zaangażowania licznych specjalistów pracujących na co dzień w innych instytucjach, a także niemałych środków finansowych. Dlatego Towarzystwo Biblijne zdecydowało się na wydanie Starego Testamentu w pięciu tomach. W kolejnych latach ukazały się:

  • Księgi Dydaktyczne (2008)
  • Księgi Deuterokanoniczne (2011)
  • Pięcioksiąg (2014)
  • Księgi Historyczne (2016)
  • Księgi Prorockie (2016)

W 2017 r. wydano całą Biblię Ekumeniczną w jednym tomie. Wydanie to zostało poprawione w porównaniu z tomami, które ukazywały się wcześniej.

Charakterystyka przekładu

Ekumeniczny przekład Biblii jest efektem pracy tłumaczy i redaktorów różnych wyznań chrześcijańskich. Tekst był konsultowany z przedstawicielami jedenastu Kościołów w Polsce: Adwentystów Dnia Siódmego, Chrystusowego, Chrześcijan Baptystów, Ewangelicko-Augsburskiego, Ewangelicko-Metodystycznego, Ewangelicko-Reformowanego, Polskokatolickiego, Prawosławnego, Rzymskokatolickiego, Starokatolickiego Mariawitów oraz Zielonoświątkowego.

Tłumacze i redaktorzy pracujący nad ekumenicznym przekładem Biblii kierowali się „Wytycznymi do współpracy międzywyznaniowej w tłumaczeniu Biblii”, opracowanymi wspólnie w 1987 r. przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan oraz Zjednoczone Towarzystwa Biblijne. Naczelną zasadą przekładu jest wierność oryginałowi. Podstawą tłumaczenia były następujące teksty:

  • Stary Testament (księgi kanoniczne) – tekst hebrajski, wydanie krytyczne „Biblia Hebraica Stuttgartensia”, ed. R. Kittel, Stuttgart 1990
  • Stary Testament (księgi deuterokanoniczne) – tekst grecki, wydanie krytyczne „Septuaginta. Id est Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes”, ed. A. Rahlfs, Stuttgart 1965 i późn.
  • Nowy Testament – tekst grecki, wydanie krytyczne „The Greek New Testament”, ed. K. Aland, C.M. Martini, B.M. Metzger, Stuttgart 1994

Tekst przekładu ekumenicznego charakteryzuje się współczesną polszczyzną. Tłumacze zrezygnowali z archaizacji języka. Przypisy zawierają jedynie konieczne informacje historyczne, geograficzne, zwyczajowe czy lingwistyczne. Ze względu na międzywyznaniowy charakter przekładu co do zasady unikano umieszczania komentarzy egzegetyczno-teologicznych. Nieliczne przypadki takich przypisów cechuje powściągliwość i ogólność. Księgi są poprzedzone jedynie krótkimi wstępami ogólnymi.

W protokanonicznych księgach Starego Testamentu napisanych po hebrajsku tetragram imienia Bożego (JHWH) zapisano kapitalikami jako „PAN”, a w przypadku „Adonaj JHWH” – „Pan BÓG”. W księgach deuterokanonicznych i w Nowym Testamencie grecki termin „Kýrios” zapisywany jest bez użycia kapitalików – „Pan”.

Księgi

Różne tradycje chrześcijańskie uznają różne kanony ksiąg Biblii, dlatego w ekumenicznym przekładzie znalazło się możliwie jak najwięcej ksiąg uznawanych za natchnione przez Kościoły uczestniczące w projekcie:

  • 39 protokanonicznych ksiąg Starego Testamentu (kanon Biblii hebrajskiej): Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Liczb, Powtórzonego Prawa, Jozuego, Sędziów, Rut, 1. i 2. Samuela, 1. i 2. Królewska, 1. i 2. Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza, Estery, Hioba, Psalmy, Przysłów, Koheleta, Pieśń nad Pieśniami, Izajasza, Jeremiasza, Lamentacje, Ezechiela, Daniela, Ozeasza, Joela, Amosa, Abdiasza, Jonasza, Micheasza, Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza oraz Malachiasza;
  • 9 deuterokanonicznych ksiąg Starego Testamentu (znanych z Septuaginty): Judyty, Tobita, 1., 2. i 3. Machabejska, Mądrości, Mądrości Syracha, Barucha oraz List Jeremiasza;
  • 2 księgi protokanoniczne Starego Testamentu przełożone z greckiej wersji zawartej w Septuagincie: Estery i Daniela;
  • 27 ksiąg Nowego Testamentu: Ewangelie: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana, Dzieje Apostolskie, Listy do: Rzymian, 1. i 2. do Koryntian, do Galatów, Efezjan, Kolosan, 1. i 2. do Tesaloniczan, 1. i 2. do Tymoteusza, do Tytusa, Filemona, Hebrajczyków, Listy: Jakuba, 1. i 2. Piotra, 1., 2. i 3. Jana, Judy oraz Apokalipsa św. Jana.

Dwie z ksiąg starotestamentowych – Estery i Daniela – zostały przetłumaczone zarówno z Biblii hebrajskiej, jak i greckiej Septuaginty. Pomiędzy tymi wersjami istnieją bowiem różnice w objętości, a niekiedy i treści.

*

Wspólny dla wszystkich chrześcijan przekład Biblii stanowi podstawę ekumenicznych rozważań, nabożeństw, dni biblijnych i sesji naukowych. Być może doczeka się też zatwierdzenia do użytku w liturgii poszczególnych Kościołów. Jest to również cenny przyczynek do historii polskich tłumaczeń Biblii, której początki sięgają XIV w.

2.4.1. Więcej o Biblii Ekumenicznej:

Biblia Ekumeniczna jest owocem ponad dwudziestoletniej pracy biblistów i językoznawców z jedenastu Kościołów działających w Polsce. Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, Kościoła Chrystusowego, Kościoła Chrześcijan Baptystów, Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego, Kościoła Ewangelicko-Reformowanego, Kościoła Polskokatolickiego, Kościoła Rzymskokatolickiego, Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, Kościoła Zielonoświątkowego i Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Ideą przewodnią tego tłumaczenia Pisma Świętego jest osiągnięcie przez wszystkie Kościoły chrześcijańskie w Polsce, partycypujące w tym dziele, wspólnego i zaakceptowanego tekstu biblijnego w języku polskim, jednocześnie wiernego treści oryginałów.

Towarzystwo Biblijne w Polsce zainicjowało, zrealizowało i wydało ten przekład. Prace trwały od 1995 roku. Zadaniem Towarzystwa Biblijnego był odpowiedni dobór wykwalifikowanych tłumaczy i członków komisji redakcyjnych, odzwierciedlający międzywyznaniowy charakter tego przedsięwzięcia.

Najważniejszą cechą tego przekładu jest piękna polszczyzna, która jest wolna od archaizmów, aby mogła być zrozumiała dla każdego. Fakt ten z pewnością będzie sprzyjać rozpowszechnianiu się Biblii Ekumenicznej wśród polskich chrześcijan, lecz również wśród tych, którzy dopiero szukają „źródła wody żywej” (zob. J 4,7-15).

Niniejsze wydanie zawiera księgi deuterokanoniczne, które przez Kościoły katolickie i prawosławne są uznawane za natchnione, na równi z księgami protokanonicznymi. Księgi te umieszczone zostały pomiędzy Starym a Nowym Testamentem, zgodnie z „Wytycznymi do współpracy międzywyznaniowej w tłumaczeniu Biblii”, opracowanymi przez Papieską Radę ds. Popierania Jedności Chrześcijan i Zjednoczone Towarzystwa Biblijne.

Poszczególne księgi zostały poprzedzone wstępami zawierającymi informację o ich autorach, adresatach oraz środowisku historycznym. W przypisach, oprócz odnośników do tekstów paralelnych, zamieszczono informacje o charakterze tekstologicznym, filologicznym, geograficznym, historycznym oraz kulturowym.

2.4.2. Biblia Warszawska

Najbardziej popularnym przekładem Biblii wśród polskich protestantów jest „Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Nowy przekład”, popularnie nazywana Biblią Warszawską albo Brytyjką. Prace nad tym przekładem rozpoczęły się w 1949 r. W ramach Wydziału Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego powołano komisję przekładu Pisma Świętego. W jej składzie znaleźli się bibliści ewangeliccy i polonista, a współpracowali z nią również inni specjaliści i przedstawiciele Kościołów. Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne w Polsce koordynowało te prace, wspierając je merytorycznie, finansowo i organizacyjnie.

Praca nad przekładem Biblii Warszawskiej trwała wiele lat. Jako pierwsze wydano „Cztery Ewangelie Pana Naszego Jezusa Chrystusa według Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Nowy przekład z języka greckiego” w 1964 r. Dwa lata później ukazał się cały Nowy Testament. 1970 r. wydano Księgę Psalmów. Wreszcie w 1975 r. ukazała się cała Biblia Warszawska.

Charakterystyka przekładu

W pracach nad przekładem kierowano się czterema zasadami: podstawą przekładu jest tekst oryginalny, przekład powinien być wierny, przekład powinien być jasny oraz przekład powinien być poprawny pod względem językowym. Podstawą tłumaczenia były następujące teksty:

  • Stary Testament – „Biblia Hebraica”, ed. R. Kittel, P. Kahle, A. Alt, O. Eissfeld, Stuttgart 1951
  • Nowy Testament – „Novum Testamentum Graece”, ed. E. Nestle, K. Aland, Stuttgart 1954 oraz „Novum Testamentum Graece”, ed. K. Aland, M. Black, B.M. Metzger, A. Wikgren, Stuttgart 1966

Słownictwo i styl dostosowano do wymagań współczesnego języka polskiego i potrzeb czytelnika, starając się zachować dostojny charakter ksiąg biblijnych. W przekładzie brak przypisów z jakimikolwiek komentarzami czy uwagami. Umieszczono natomiast odsyłacze do tekstów paralelnych.

Księgi

Przekład Biblii Warszawskiej zawiera protestancki kanon ksiąg:

  • 39 protokanonicznych ksiąg Starego Testamentu (kanon Biblii hebrajskiej): 1., 2., 3., 4. i 5. Mojżeszowa, Jozuego, Sędziów, Rut, 1. i 2. Samuela, 1. i 2. Królewska, 1. i 2. Kronik, Ezdrasza, Nehemiasza, Estery, Joba, Psalmy, Przypowieści Salomona, Kaznodziei Salomona, Pieśń nad Pieśniami, Izajasza, Jeremiasza, Treny, Ezechiela, Daniela, Ozeasza, Joela, Amosa, Abdiasza, Jonasza, Micheasza, Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza oraz Malachiasza;
  • 27 ksiąg Nowego Testamentu: Ewangelie: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana, Dzieje Apostolskie, Listy do: Rzymian, 1. i 2. do Koryntian, do Galacjan, Efezjan, Kolosan, 1. i 2. do Tesaloniczan, 1. i 2. do Tymoteusza, do Tytusa, Filemona, Hebrajczyków, Listy: Jakuba, 1. i 2. Piotra, 1., 2. i 3. Jana, Judy oraz Objawienie św. Jana.

W wydaniu Biblii Warszawskiej z 1990 r. umieszczono również księgi deuterokanoniczne w przekładzie Biblii Tysiąclecia.

*

Biblia Warszawska jest wśród polskich protestantów powszechnie używanym i wysoko cenionym przekładem Pisma Świętego. Stanowi jeden z filarów polskich przekładów Biblii XX w. Obecnie Towarzystwo Biblijne w Polsce prowadzi prace nad jego rewizją.

Więcej o przygotowaniu Biblii Warszawskiej:

2.5. Czytaj Biblię

[zakładka na tekst biblijny]

2.6. Plan czytania Biblii

Podejmij wyzwanie i czytaj Biblię według planu!

Wiele osób podejmowało próbę czytania Biblii, ale starania te spełzły na niczym. Kilka czynników, takich jak: niezrozumiałe słowa, archaiczny język czy oderwane od życia historie, spowodowało, że odkładali ją na półkę. Tymczasem nie musi tak być. Teraz każdy może czytać Biblię według planu, małymi krokami i ze zrozumieniem.

Dla wszystkich, którzy chcą regularnie czytać Biblię, polecamy skorzystać ze specjalnie do tego przygotowanych planów.

Plan czytania Biblii

Towarzystwo Biblijne w Polsce, we współpracy z Towarzystwami Biblijnymi w Austrii i Szwajcarii, wydaje co roku „Plan czytania Biblii”, przygotowany przez Ekumeniczne Stowarzyszenie Czytań Biblijnych. Jest to niewielka broszura, w której czytelnik znajdzie propozycje tekstów biblijnych na każdy dzień roku.

Chcesz czytać Biblię, ale brakuje Ci motywacji? Zacznij już dziś, według przygotowanego planu.

„Plan czytania Biblii” jest skierowany do tych Czytelników Pisma Świętego, którzy chcą systematycznie, przez codzienne czytanie fragmentów przystępnej długości, poznawać całą Biblię. Według tego planu można przez cztery lata przeczytać cały Nowy Testament, a przez osiem lat – całą Biblię. Włączenie się w ten plan jest możliwe w dowolnym momencie.

Od października do grudnia można otrzymać od Towarzystwa Biblijnego najnowszy „Plan czytania Biblii” w formie papierowej. W formie elektronicznej (w pliku pdf) można pobrać „Plany…” z różnych lat:

  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016

52. Plan czytania Biblii

„52. Plan czytania Biblii” to nieodpłatny materiał zachęcający do czytania Biblii, stworzony w taki sposób, aby pomóc poznać WIELKĄ HISTORIĘ Biblii. Powstał dzięki współpracy z Towarzystwem Biblijnym w Irlandii Północnej. Broszura zachęca, aby każdego tygodnia odkrywać jeden rozdział Biblii. Pokazuje też, jak można wykorzystać przeczytane fragmenty w życiu codziennym. Ponadto zawiera m.in. pytania pomagające w studium biblijnym, aktywności, modlitwy, dziennik.

Plan podzielony jest na dwanaście części, przeznaczonych na kolejne miesiące w roku. Zachęcamy do pobrania!

  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 1
  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 2
  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 3
  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 4
  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 5
  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 6
  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 7
  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 8
  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 9
  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 10
  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 11
  • 52. Plan czytania Biblii – miesiąc 12

Towarzystwo Biblijne w Polsce
    © Towarzystwo Biblijne w Polsce 2023